Ewangelia św. Mateusza 12:2
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
12:2 A ujrzawszy to Faryzeuszowie, rzekli mu: Oto uczniowie twoi czynią, czego się nie godzi czynić w sabat.
Komentarz
- Faryzeusze
- Faryzeizm pod wieloma względami przekształcił się w formalizm.[1]
- Istnieje zasadnicze podobieństwo pomiędzy uczonymi w piśmie i Faryzeuszami z czasów naszego Pana i tak zwanymi ortodoksyjnymi Chrześcijanami naszych czasów. Zwłaszcza w niektórych denominacjach daje się zauważyć tego samego ducha pogardy dla wszystkich poza ich grupą religijną.[2]
- Rzekli
- Ci, którzy w dniu dzisiejszym atakują prawdę tylko z powodu jej piękna i harmonii, powinni być wyraźniej dostrzegani przez tych, których oczy wyrozumienia są otwarte.[3]
- Uczniowie twoi czynią, czego nie wolno czynić
- Ci, którzy mają niewielkie poznanie prawdy, są niekiedy niezwykle pedantycznymi formalistami.[4]
- W sabat
- Wielki Nauczyciel sam będąc Żydem, był, w podobnym stopniu jak i inni Żydzi, objęty każdym nakazem Przymierza Zakonu. Możemy jednak być pewni, że nie naruszył on żadnego jego przepisu.[5]
- Chrześcijanie winni raczej przestrzegać ducha prawa niż jego litery. Jest to prawdziwą zasadą w odniesieniu zarówno do wszystkich Dziesięciu Przykazań, jak i do czwartego.[6]
- Duchowy Izrael zachowuje sabat każdego dnia, odpoczywając w Chrystusie, odpoczywając od naszych własnych trudów, od wszelkich usiłowań usprawiedliwiania samych siebie poprzez prawo.[7]
- Obrazowy. Prawdziwy chrześcijanin doceni pozaobraz. Siódmy dzień przedstawia odpoczynek wyższego rzędu, odpoczynek wiary raczej, niż odpoczynek fizyczny.[8]
- Tak jak liczba siedem jest symbolem doskonałości lub zupełności, tak też i siódmy dzień przedstawia zupełny lub doskonały odpoczynek, który mamy w Chrystusie.[9]
- Najlepiej odpoczywamy podczas ciężkiej pracy.[10]
- Niech nasze domy będą najcichszymi miejscami ze wszystkich w wyznaczonym dniu odpocznienia, niech nie będzie w nich słyszany odgłos pracy lub ziemskiej rozrywki, lecz niech obfituje nasza radość nadziei, miłości i wiary.[11]
- Pierwotny Kościół spotykał się pierwszego dnia tygodnia, ponieważ to właśnie w tym dniu Chrystus zmartwychwstał i w tym dniu się ukazywał. Nic dziwnego, że dzień ten stał się dla nich dniem Pańskim.[12]
- Nie zdziwiłbym się, gdyby zwyczaj świętowania dnia siódmego był nadal zachowany między ludźmi w Wieku Tysiąclecia.[13]