Ewangelia św. Mateusza 14:20

14:20 I jedli wszyscy, a nasyceni byli; i zebrali, co zbywało ułomków, dwanaście koszów pełnych.

Komentarz

• I jedli wszyscy
  1. Był to przykład Boskiej mocy oraz tego, że Jezus był Synem Bożym, przez którego ta moc była wykonywana.
  2. Cuda Jezusa dotyczące karmienia i uzdrawiania nie były wykonywane w odniesieniu do apostołów, lecz w odniesieniu do innych, jego naśladowcy podjęli wraz z nim dzieło ofiary.
  3. Objawiając nadchodzącą moc i chwałę wielkiego Króla świata, który ma błogosławić, karmić i podnieść ród Adamowy.
• I byli nasyceni
  1. Gdybyśmy korzystali częściej z prostych pokarmów, wiedzielibyśmy, kiedy mamy dosyć.
  2. Sceptycy, którzy podważają istnienie tego cudu, nie mogą zaprzeczyć, że z tych ziaren i z tych ryb, w stosownym czasie, drogą naturalną, powstałoby tyle kolejnych, że wystarczyłoby do nakarmienia tego tłumu.
• Zebrali
  1. Ci, który czerpią z Pańskiej hojności, powinni ją nie mniej doceniać i starannie ją wykorzystywać.
  2. Nie powinniśmy marnotrawić darów duchowych, ponieważ są nam one dawane za darmo; powinniśmy raczej doceniać każdy duchowy okruch i gromadzić na przyszłe potrzeby nasze własne, jak i innych.
• Z pozostałych odrobin
  1. Nie z odrobin pokruszonych przez tłum, lecz z tych połamanych przez Pana i jeszcze nie rozdanych.
  2. Nasz Pan pokazał przykład oszczędności i zachęcał swych naśladowców do podobnej postawy.
• Dwanaście pełnych koszów
  1. Chlebaki, w których apostołowie przynieśli prowiant. Inaczej: pokarm zachowany na przyszłość.
  2. To byli ci, którzy poszli między ludzi, którzy na końcu mieli swe kosze pełne. Ci, którzy są najaktywniejsi w karmieniu innych chlebem żywota, sami są najhojniej zaopatrzeni.
  3. Aby nic z Bożej pomocy dla jego ludu się nie zmarnowało.
  4. Pamięć jest naszym „koszem”, w którym powinniśmy gromadzić dla siebie i innych każdy duchowy okruch.