Ewangelia św. Mateusza 14:9

Z Notatki Biblijne
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

14:9 I zasmucił się król; ale dla przysięgi i dla spółsiedzących kazał jej dać.

Komentarz

  • I zasmucił się król
    1. Miał jeszcze resztki sumienia.[1]
    2. Możemy być pewni, iż jego sercem nieraz targały rozterki dotyczące niesprawiedliwości popełnionej przeciwko wybrańcowi Pańskiemu, przeciwko prorokowi.[2]
    3. Nie możemy wnioskować z tego opisu, że miała miejsce jakaś pokuta z jego strony, lecz jedynie, iż ta sprawa była niezgodna z jego uczuciami i planami.[3]
    4. Ludzie czynią rzeczy, o których wiedzą, że są błędne, gwałcące ich sumienia, a później tego żałują; lecz nie jest to smutek Boży, ponieważ smutek, jaki znajduje uznanie u Boga, prowadzi do pokuty.[4]
  • Ale ze względu na przysięgę
    1. Lęk przed ludźmi nastawia na człowieka sidła. – Przyp. 29:25 [5]
    2. To, co u ludzi jest wyniosłe, obrzydliwością jest przed Bogiem.Łuk. 16:15 [6]
    3. Z powodu dumy.[7]
  • Kazał jej dać
    1. Był to postępek, który przyczynił się później do jego wygnania, razem z Herodiadą.[8]

Przypisy

  1. R-4609:4
  2. R-3326:1
  3. R-2280:2
  4. R-3326:2
  5. R-4609:4
  6. R-3779:1
  7. R-3779:1, R-4609:4, R-2280:2
  8. R-4609:5, R-3326:5