Ewangelia św. Mateusza 14:9
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
14:9 I zasmucił się król; ale dla przysięgi i dla spółsiedzących kazał jej dać.
Komentarz
- I zasmucił się król
- Miał jeszcze resztki sumienia.[1]
- Możemy być pewni, iż jego sercem nieraz targały rozterki dotyczące niesprawiedliwości popełnionej przeciwko wybrańcowi Pańskiemu, przeciwko prorokowi.[2]
- Nie możemy wnioskować z tego opisu, że miała miejsce jakaś pokuta z jego strony, lecz jedynie, iż ta sprawa była niezgodna z jego uczuciami i planami.[3]
- Ludzie czynią rzeczy, o których wiedzą, że są błędne, gwałcące ich sumienia, a później tego żałują; lecz nie jest to smutek Boży, ponieważ smutek, jaki znajduje uznanie u Boga, prowadzi do pokuty.[4]
- Ale ze względu na przysięgę
- Lęk przed ludźmi nastawia na człowieka sidła. – Przyp. 29:25 [5]
- To, co u ludzi jest wyniosłe, obrzydliwością jest przed Bogiem. – Łuk. 16:15 [6]
- Z powodu dumy.[7]
- Kazał jej dać