Ewangelia św. Mateusza 22:21

22:21 Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

Komentarz

• Co jest cesarskiego
  1. Oddawajcie każdemu to, co mu się należy; komu podatek, podatek; komu cło, cło; komu bojaźń, bojaźń; komu cześć, cześć. – Rzym. 13:7
  2. Sprawy świata można bezpiecznie zostawić światu.
  3. Skoro władza była w rękach Rzymu, należało go wspierać, a wsparciem takim w wystarczającym stopniu były podatki.
  4. Nie można oddawać cesarzowi rzeczy Bożych.
• Cesarzowi
  1. Jezus i apostołowie nauczali Kościół przestrzegać prawo i szanować tych, którzy mieli władzę z racji pełnienia swoich funkcji, nawet gdyby osobiście nie byli oni warci wielkiego szacunku.
  2. We wszelkich sprawach, które nie łączą się z pogwałceniem naszych osobistych wolności i sumienia, powinniśmy uznawać oficjalne stanowisko tych, którzy rządzą światem.
  3. Lecz gdy jego prawa stoją w sprzeczności z Boskimi wymogami, wówczas chrześcijanie nie mają alternatywy.
  4. Naśladowcy Pana nie mieli zajmować się działalnością wywrotową, lecz zachować postawę pełną dziękczynienia, świętą, szczęśliwą i poddaną władzy, jako dozwolonej od Boga, a nie jedynie od ludzi.
  5. W przypadku Jezusa, wszelka ziemska władza wykonywana była przez ludzi niższego stanu i to oni byli jego prawnymi zwierzchnikami; a mimo to on był lojalny i wierny względem nich.
  6. Przed Piłatem pokazując fałszywość oskarżeń, jakoby zakazywał płacenia trybutu. (Łuk. 23:2)
• Co Bożego
  1. Talenty i środki, jakie posiadamy, powinny być używane w służbie naszemu Stworzycielowi i ku Jego chwale.
  2. Lekcja dla ludu Bożego jest następująca: należy oddzielać sprawy religijne od światowej polityki.
  3. Jeżeli zmieniliśmy naszą lojalność wobec świata na lojalność wobec nieba, tym samym jesteśmy tutaj obcymi, a nie obywatelami kraju, gdzie mieszkamy; powinniśmy zatem dochodzić i wykorzystywać tylko takie prawa, jakie przysługują obcym. Nie powinniśmy głosować ani sprawować funkcji publicznych.