Ewangelia św. Mateusza 25:1
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
25:1 Tedy podobne będzie królestwo niebieskie dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy swoje, wyszły przeciwko oblubieńcowi.
Komentarz
- Wtedy
- Wskazuje na to, że nie dało się tego zastosować od razu, w dniu Pana, ale kiedyś w przyszłości.[1]
- Idąc śladem spadających gwiazd.[2]
- U schyłku tego wieku.[3]
- Tuż przed ustanowieniem Królestwa.[4]
- W czasie ruchu Millera w 1844 roku, zobrazowanego przez przybycie mędrców do Betlejem, a także później. (Mat. 2:1-16). [5]
- Ta przypowieść nie ma zastosowania do każdej chwili i pod każdym warunkiem.[6]
- Temat tej przypowieści jest kontynuacją Mateusza 24; podział rozdziału został wprowadzony przez wydawcę.[7]
- W połączeniu z poprzedzającym rozdziałem odnosi się do ostatniego pokolenia kościoła żyjącego w chwili przyjścia Pana.[8]
- Z naciskiem na położenie.[9]
- Podobne będzie
- Przypowieść ta ukazuje, że pod koniec tego wieku nastąpi podział w prawdziwym Kościele Chrystusa.[10]
- Przypowieść ta ma podwójne przesłanie:
- konieczność zachowania czujności,
- ukazanie, że nie wystarczy pokładać nadzieję w Królestwie i modlić się za nie, ale należy w sposób mądry przygotować się na jego nadejście.[11]
- Królestwo Niebios
- W embrionalnym stanie.[12]
- Kościół
- wszystkie dziesięć panien.[13]
- Do dziesięciu panien
- Czystych, „świętych”, kochających Oblubieńca, tęskniących jego przyjścia.[14]
- W oderwaniu od świata, nieskalanych.[15]
- Tylko tych, którzy zostali usprawiedliwieni poprzez wiarę i poświęcenie, ponieważ z natury nikt nie jest czysty.[16]
- Dotyczy wyłącznie prawdziwego Kościoła – klasy panien, nie dotyczy nawet nominalnego kościoła.[17]
- Przez jakiś czas pozostaną wszystkie razem, niepodzielone.[18]
- Nie ma żadnej wzmianki o oblubienicy, wszystkie mądre panny opisane są natomiast jako te, do których przychodzi Oblubieniec.[19]
- Podczas gdy na przestrzeni całego wieku były panny, ta przypowieść odnosi się wyłącznie do tych z jego schyłku.[20]
- Które, wziąwszy lampy swoje
- Wyszły na spotkanie
- Wiele ludzi spośród różnych denominacji uwierzyło w przesłanie o drugim przyjściu Chrystusa i wyszło mu na spotkanie.[24]
- Przez około 14 lat przed 1844 r. w Kościele rozbrzmiewało wołanie o tym, że czas drugiego przyjścia Chrystusa się zbliża.[25]
- Zgadza się z przesłankami wciąż (1890) rozwijającego się ruchu Millera.[26]
- Ruch w tym samym obszarze geograficznym, Nowej Anglii i Środkowych Stanach, gdzie literalny znak ciemnego dnia – Mat. 24:29 pojawił się 19-go maja 1780 roku.[27]
- Zbudzone między innymi deszczem meteorytów 13 listopada 1883 roku, jak w Mat. 24:29.[28]
- Ruch Adwentystów miał się zakończyć rozczarowaniem, drugi ruch – „krzyk o północy” z wersetu 6 miał odnieść sukces.[29]
- Ruch stanowi symbol. Nie cały kościół wyszedł na spotkanie, ale było to ważne wydarzenie w kościele, zakończone rozczarowaniem roku 1844.[30]
- Kierując się wiarą, a nie wzrokiem.[31]
- Oblubieńca
- Jezus sam jest Oblubieńcem, a nie Jezus i zwycięzcy.[32]
- Chrystus, który jest „w odległym kraju”, zawiera przymierze z tymi, którzy mogą stać się członkami klasy oblubienicy.[33]
Przypisy
- ↑ C-91; HG-94
- ↑ D-588, D-590
- ↑ Szablon:CR, R-5522:3, R-5137:4, R-3867:3
- ↑ R-5150:2
- ↑ B-247, C-91, R-5522:6, R-288:3, NS10-2-{{{3}}}, NS36-3-{{{3}}}
- ↑ R-5522:3, R-4692:3, R-3867:3
- ↑ HG-95
- ↑ R-87:5, HG-95
- ↑ R-5866:1
- ↑ R-5522:3, R-2541:6
- ↑ R-3868:2
- ↑ C-91
- ↑ R-4654:5, R-87:5
- ↑ C-91, Szablon:CR, R-4692:3, R-87:5
- ↑ R-5522:6
- ↑ R-4692:3, R-5522:3, R-5865:3
- ↑ R-4692:3, R-3868:1, R-2763:2
- ↑ R-4692:3
- ↑ C-191
- ↑ R-110:3, R-58:2
- ↑ R-5523:2, R-87:5, C-92, C-191, HG-95
- ↑ R-5523:2, R-3868:1
- ↑ R-87:5
- ↑ R-5522:6
- ↑ R-5522:6
- ↑ C-91, HG-95
- ↑ D-588
- ↑ D-590
- ↑ HG-79, HG-95
- ↑ R-39:4, HG-70
- ↑ R-88:1
- ↑ R-398:4
- ↑ R-5522:3