Ewangelia św. Mateusza 2:18
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
2:18 Głos w Ramie słyszany jest, lament, i płacz, i narzekanie wielkie: Rachel płacząca synów swoich nie dała się pocieszyć, przeto, że ich nie masz.
Komentarz
- Płacz i żałosną skargę
- Jeszcze jeden fragment opisujący płacz niezadowolenia uciśnionego stworzenia, który będzie dozwolony dla jego własnego dobra, aż do „czasu restytucji”.[1]
- Rachel
- Bo ich nie ma
- nie są w piekle lub czyśćcu; one przestały istnieć.[3]
Przypisy
- ↑ R-1682:4
- ↑ R-436:1
- ↑ Szablon:CR, R-822:5