Ewangelia św. Mateusza 4:1

4:1 Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczę od Ducha, aby był kuszony od dyjabła.

Komentarz

• Wtedy

  Pokuszenia przyszły na Niego natychmiast po Jego chrzcie. Jest to doświadczenie wspólne dla wszystkich Jego naśladowców.

• Duch

  Duch Święty, który odtąd był Jego własnym duchem, umysłem i wolą.

  Jego własny duch: jego własny, oświecony, nowy umysł. To właśnie nasz nowy umysł, efekt pełnego poświęcenia dla Pana, który prowadzi nas w pokuszenia, próby i trudności.

  Oświecenie Szablon:Mat dało Jezusowi zupełnie nowe spojrzenie na jego misję tak, że aż był on zmuszony odejść w ustronne miejsce, aby móc sobie to wszystko przemyśleć, modlić się i studiować bieg swojej misji, nakreślony przez proroków i Zakon.

  On nie mógł patrzeć na swą misję z poprzedniego, starego punktu widzenia. Musiał na wszystko spojrzeć z nowego punktu widzenia, z punktu widzenia Ducha. Nic dziwnego, iż chciał być sam na sam z Bogiem.

  Aby móc badać Boskie Słowo, zapisane w jego doskonałej pamięci, a teraz zupełnie zrozumiane poprzez moc Ducha. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego. – 1 Kor. 2:14.

• Zaprowadził

  Marek oddaje tę myśl w następujący sposób: I zaraz powiódł go Duch na pustynię – Mar. 1:12.

  Nigdy samorzutnie nie powinniśmy wchodzić w pokuszenia, ale znając swe słabości, powinniśmy szukać sposobów, by pokus tych unikać.

  Dlatego też uważamy, iż tekst I nie wódź nas na pokuszenie – Mat. 6:13 powinien być oddany tak, jak w przekładzie Diaglott: I nie opuszczaj nas w pokuszeniu.

• Jezusa

  A nie Boga, „Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego, ani sam nikogo nie kusi – Jak. 1:13.

• Na pustynię

  Z dala od wszelkich przyjaciół, znajomych i rzeczy mogących rozpraszać jego skupienie.

  Zamiast oddania się ogromnej radości..

  Aby w samotności móc przemyśleć sobie właściwą drogę postępowania dla siebie w dziele ogłoszenia się Mesjaszem dla Izraela i Świata.

  On nie miał tam rozmawiać na temat swej przyszłej misji z kimkolwiek cielesnym, nawet gdyby to był ktoś równie doskonały jak On sam. Jedyną istotą, z którą mógł rozmawiać, był Ojciec.

• Aby go kusił

  Odnośnie podstawowych zasad jego dzieła – poświęcenia które właśnie dokonał.

  Pod kątem samolubstwa.

  Trzy próby kuszenia opisane tutaj pokazują praktycznie wszystkie rodzaje pokus, jakie przyszły na naszego Pana podczas Jego misji; a tym samym ukazują rodzaje pokus, jakie przychodzą na Jego naśladowców.

  Otoczenie obecnego świata, a także naturalne i często usprawiedliwione potrzeby ciała, to drogi, którymi docierają do nas wszelkie pokusy.

  Pokusy nie są równoznaczne z grzechem. Nasz Pan był kuszony „bez grzechu”, podobnie mogą być kuszeni jego bracia, jeśli pójdą za Jego przykładem. Grzech rodzi się w wyniku ustępowania pod naporem pokus.

  Doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu – Hebr. 4:15; nie odnosi się to do zwykłych pokus, lecz do pokus i prób dotykających nowe stworzenie.

  Istnieje różnica pomiędzy pokuszeniami, które Ojciec uznaje za właściwe, a pokuszeniami, które pochodzą od Przeciwnika.

  Pokuszenia i próby, które przychodzą z dozwolenia Jehowy na jego poświęcony lud, są tego samego rodzaju jak te, które były dozwolone przez Niego w stosunku do naszego Zbawiciela.

  Skoro czytamy, iż Bóg nikogo nie kusi, ani sam nie bywa kuszony Jak. 1:13, oznacza to, że Jezus nie może być tożsamy z Bogiem.

• Diabeł

  Z greckiego diabolos. Słowo to zawsze występuje w liczbie pojedynczej i bez wątpienia odnosi się do Szatana.

  Którego istnienie jest teraz zaprzeczane przez wielu.

  Szatan jest Przeciwnikiem w tym znaczeniu, że nasze ciało i świat nie są naszymi przeciwnikami. Nasze ciało i świat nie są gorzkie ani złośliwe. Sam tylko Szatan jest celowym, inteligentnym spiskowcem.