Ewangelia św. Mateusza 4:4

4:4 A on odpowiadając rzekł: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie, ale każdem słowem pochodzącem przez usta Boże.

Komentarz

• A On, odpowiadając, rzekł

  Fakt, że Jezus rozmawiał z Przeciwnikiem, nie daje nam prawa, aby próbować naszych zdolności w tym kierunku – np. poprzez spirytyzm.

  Jeżeli jesteśmy skuteczni w odrzucaniu pokus, podnosi to siłę naszego charakteru, nie tylko na dany czas, ale również w przypadku kolejnych prób.

• Napisano

  Pomimo że był napełniony Duchem Świętym, w odpieraniu pokus polegał na tym, co było napisane w Piśmie.

  Pewna obrona prawdziwego dziecka Bożego.

• Nie samym chlebem

  W ten sposób odmówił On wykorzystania swej Boskiej mocy dla swojego użytku.

  Samo jedzenie nie wystarczy, aby podtrzymać nas przy życiu. Nie możemy żyć bez uśmiechu, łaski i błogosławieństwa ze strony Pana Boga; życie bez tego nie byłoby dla nas życiem.

  Człowiek nie jest w stanie odnaleźć chleba ani innego rodzaju pokarmu, który byłby w stanie podtrzymać życie w pełnym znaczeniu tego słowa – który pochłonąłby śmierć poprzez życie.

  Wzrost poziomu wiedzy, bogactwa, udogodnień, zdolności lekarskich i wiedzy dietetycznej, który ma ostatnio miejsce, w żaden sposób nie przyczynił się do wzrostu pokoju na świecie.

  Każde pokuszenie mające na celu poświęcenie przywilejów duchowych lub pogwałcenie duchowej odpowiedzialności dla osiągnięcia ziemskich korzyści oznaczałoby poddanie się tej pokusie.

  Najwięcej, co powinniśmy robić, to wspomnieć do Niego o obietnicach zaspokojenia naszych doczesnych potrzeb i o naszej ufności w nie.

  Jeżeli Bóg wezwie nas, abyśmy stali się członkami ciała Chrystusa, ani brak jedzenia, czy czegokolwiek innego, nie może nam przeszkodzić w sposobności uczynienia pewnym naszego powołania i wyboru.

  Wybór złej drogi jest symbolicznie zobrazowany w historii Ezawa sprzedającego swoje pierworodztwo za miskę soczewicy Hebr. 12:16

• Ale każdym słowem

  A nie tylko mlekiem Słowa.

  Wszystkie nadzieje na życie wieczne zależą od Boga – od Bożego planu i jego obietnic.

  Każde napomnienie, każda zachęta, każda obietnica jest niezbędna do rozwoju tych, którzy zostali powołani do wiecznego życia.

  Fakt, iż ciągle potrzebujemy duchowego chleba – prawdy – aby podtrzymać nasze duchowe życie, jest tak oczywisty, jak to, że potrzebujemy chleba, żeby podtrzymać nasze życie fizyczne.

  Prawda jest właściwym pokarmem dla człowieka, a jej większa część musi być przyswajana poprzez wiarę. Oznacza to, że musimy żyć w wierze. Prawda ma się do wiary tak jak chleb do jedzenia.

  Słowa z ust Bożych dla nas nie są tym, czym były dla Jezusa i Świętych Aniołów. Dla nas są one słowami sprawiedliwości, współczucia, synostwa, obietnicy, napomnienia, cierpliwości, pocieszenia i zmartwychwstania.

  Jego słowa brzmią: Kto stara się zachować (ziemskie) życie swoje (kosztem swojego Przymierza straci je, a kto straci (ziemskie) życie (oddając swoje życie w harmonii z Przymierzem poświęcenia, wiernie, aż do śmierci) swoje dla mnie, znajdzie je (wieczne życie) – Mat. 10:39.

  Jeśliby zasługiwał na życie wieczne, musiałoby być to wynikiem całkowitego posłuszeństwa Boskiemu Prawu.

  Żywił się pokarmem niebieskim. Był silny duchem i był zdecydowany czynić wolę Bożą.

  Naszym codziennym pokarmem powinno być czynienie woli naszego Boga i dokończenie jego dzieła Jan 4:34.

  Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełnia się miłość Boża. – 1 Jana 2:5

• Ust Bożych

  Według Słowa Bożego, posłuszeństwo jest warunkiem życia wiecznego.