Ewangelia św. Mateusza 6:19
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
6:19 Nie skarbcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza psuje, i gdzie złodzieje podkopywują i kradną;
Komentarz
- Nie gromadźcie sobie
- Wymaga to wielkiego zdecydowania, aby być w stanie nakreślić linię i powiedzieć do swych interesów i różnych odpowiedzialności naciskających na nas: „Dotąd dojdziesz, ale nie dalej”.[1]
- Zaufajcie Panu i nie kładźcie waszej całkowitej ufności w bankach, firmach ubezpieczeniowych i giełdach papierów wartościowych.[2]
- Skarbów na ziemi
- Przyjemności, rozkosze, radość, wygoda – wszystkie te znaczenia zawiera w sobie słowo „skarb”. Ześrodkowują się tam nasze plany, nadzieje, myśli. Nasz skarb jest inspiracją dla naszego życia, pobudką do wytrwałości i cierpliwości w dążeniu do nadziei, która rozbudza.[3]
- Ziemskie środki są jedynie narzędziami, zawsze gotowymi do użycia, w razie nagłej potrzeby.[4]
- Tylko przez czynienie z bogactwa skarbu i poprzez darzenie go niepomierną żądzą można stać się chciwcem albo bardzo bogatym.[5]
- Nic z tych ziemskich rzeczy nie może już więcej być ich skarbami lub pod jakimkolwiek względem stanowić konkurencję dla Pana.[6]
- Chrześcijanie rezygnują z ziemi.[7]
- Gdzie je mól i rdza niszczą
- W dzisiejszych warunkach, śmierć i zniszczenie dotykają wszystkiego, co ziemskie.[8]
- Bogactwo może zniszczeć w każdej godzinie, sława zamienić się w krytykę w przypływie zmiennego kaprysu czy nastawienia publiki; przyjaciele mogą okazać się nieszczerymi, czy nawet zdradzieckimi, nawet miłość, która mogła płonąć w rodzinnym ognisku, może zacząć przygasać.[9]
- Skarby bogactwa, sławy, społecznych wyróżnień, domy, grunty, przyjaciele, rodzina, moc, wpływy – wszystko to podlega rozkładowi i zmianom.[10]