Ewangelia św. Mateusza 7:15

7:15 A strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczem, ale wewnątrz są wilcy drapieżni.

Komentarz

• Fałszywych proroków

  Publicznych tłumaczy.

  Niektórzy mówić będą przewrotnie i odciągną uczniów w swoim kierunku.

  Grupy, która zniekształca prawdę, przytaczając argumenty wprawiające trzodę w zakłopotanie, okazującej wilcze skłonności.

  Nie jest złem podejrzliwość mająca na celu wystrzeganie się fałszywych nauczycieli i nie jest obmową zwracanie na nich uwagi owiec.

• W odzieniu owczym

  Tych, którzy pilnie i ostrożnie zakrywają wilczy charakter wyznaniami pobożności, aby oszukać i sprowadzić na manowce nieostrożnych.

  Zapewniających, że są trzodą Pana; ale naprawdę nią nie będąc, ponieważ nie wierzą w wielką ofiarę złożoną raz na zawsze za ich grzechy.

  Podczas kiedy owce nigdy nie staną się wilkami, niektórzy, będąc niegdyś owcami, po jakimś czasie wykazują wilczą skłonność i czerpią przyjemność z robienia wszystkiego, co mogą, żeby zaszkodzić trzodzie.

  Oznacza podstęp i okłamywanie; chodzą jak owce, noszą owcze odzienie, ale nigdy nie będą prawdziwymi owcami.

  Jakkolwiek łagodni, pełni blasku, wykształceni, subtelni byliby na zewnątrz, musimy poznać ich lepiej, niż wyłącznie na podstawie powierzchownych znaków, zanim ośmielimy się obdarzyć ich zaufaniem i powierzymy rolę przywódców trzody.

• Wilkami drapieżnymi

  Klasą, która wypacza prawdę, psuje trzodę, przytacza argumenty wprawiające ją w zakłopotanie, niszczy nowe stworzenie, ciągnąc ich ku śmierci.

  Chciwi, samolubni; Z chciwością wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści.– 2 Piotra 2:3

  Gotowi zniszczyć waszą wiarę w okup i w ten sposób zniszczyć was jako owce.

  Głodni sławy i rozgłosu, ludzkich zaszczytów, skłonni zamienić interesy stada na osobiste korzyści.

  Wilka nie można tolerować. Nie należy mu się miejsce na zgromadzeniach prawdziwych owiec, dopóki jego charakter nie zmieni się poprzez żal, skruchę i uległość wobec woli Boga.

  Nie powinniśmy potępiać jako wilków ani zapierać się jako braci tych, których serca czy charaktery dowodzą, że należą do Pana, nawet jeżeli nie podążają i nie łączą się z nami w pełnieniu Jego służby.