Ewangelia św. Łukasza 4:2
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
4:2 I był przez czterdzieści dni kuszony od dyjabła, a nie jadł nic przez one dni; ale gdy się te skończyły, potem łaknął.
Komentarz
- Przez czterdzieści dni – Starał się poznać doskonale prawdziwą drogę, jaką miał obrać, aby ogłosić siebie Mesjaszem[1]
- Kuszony – Na punkcie samolubstwa[2]
- Przez diabła – Wyraz grecki: diabolos [G1228] znaczy, oszczerca, oczerniający, przeciwnik, diabeł mowa o Szatanie. Wyraz ten użyty jest w liczbie pojedynczej i prawdopodobnie oznacza Szatana, którego istnienie wielu zaprzecza[3]
- Potem łaknął:
- Doskonały Jezus, umysł był do takiego stopnia zajęty wielkim zadaniem, że prawdopodobnie przez cały czas nie spał i nie jadł[4]
- Pewni marynarze, rozbitkowie, zostali uwolnieni od odpowiedzialności za ludożerstwo, chociaż byli bez pożywienia daleko mniej niżeli 40 dni. A podczas oblężenia Jerozolimy matki zjadały własne dzieci[5]