List św. Pawła do Rzymian 14:5

14:5 Bo jeden różność czyni między dniem a dniem, a drugi każdy dzień za równo sądzi; każdy niech będzie dobrze upewniony w zmyśle swoim.

Komentarz

• Różnicę między dniem a dniem
  1. Byłoby dla nas korzystne traktować niedzielę w bardziej szczególny sposób niż inni ludzie na świecie i tak, prawdopodobnie, jest. Mamy cały dzień przepełniony duchowymi radościami, głoszeniem Ewangelii, cieszeniem się jej posłannictwem.
  2. Traktujmy niedzielę z szacunkiem, nie jak pod więzami zakonu, lecz jako wielki przywilej i sposobność społeczności w rzeczach duchowych, lepszy niż moglibyśmy sami sobie zorganizować.
  3. Niektórzy twierdzą, że pierwszy dzień po Sabacie został wprowadzony edyktem jednego z papieży. Jednakże pogląd taki jest błędny; dzień ten miał swój początek w fakcie, że pierwszego dnia nasz Pan powstał i spotkał się z uczniami.
  4. Nauczyliśmy się szanować każdy dzień jako poświęcony Panu, lecz nie będziemy obrażać sumień innych chrześcijan, którzy uznają pierwszy dzień za bardziej święty od innych; cieszymy się takim dniem.
  5. Jako że Jezus zmazał pisemne nakazy, jakie były nam przeciwne i przybił je do krzyża, nikt nie powinien nas osądzać co do dnia świętego, który był cieniem rzeczy przyszłych.
  6. Kwestia dotycząca przestrzegania Sabatu jest tego rodzaju, że zależy ona intencji tego, który go przestrzega. Jeżeli zachowuje on dzień siódmy, tak jak pod „Zakonem Mojżeszowym”, mając na dzieję na otrzymanie związanych z tym błogosławieństw, wówczas Chrystus nie daje mu żadnych korzyści.
  7. Nie możemy zdobyć życia przez zachowywanie Zakonu, ponieważ nikt nie może zachować go w sposób doskonały; zachowanie trzeciego przykazania i naruszenie któregokolwiek innego skutkuje pod Przymierzem Zakonu pozbawieniem życia i potępieniem na śmierć.
  8. Nie zdając sobie sprawy z tego, że one wszystkie mają być uznawane za dni, w których należy szukać Jego chwały.
  9. Siódmy dzień, w ramach Zakonu danego Izraelitom, miał być obchodzony jako święty. Prawo to nadal obowiązuje Żydów.
  10. Adwentysta Dnia Siódmego, protestant lub katolik powinni świętować dzień, o którym wierzą, że zostało nakazane jego obchodzenie; nie byłoby dobre dla niego naruszanie jego sumienia przez czynienie czegoś innego.
• Każdy dzień ocenia jednakowo
  1. Wszystkie dni tygodnia są poświęcone na służbę Panu i praca całego tygodnia wykonywana jest tylko w jednym celu – ku chwale Boga.
  2. Poświęcony Panu, sabat albo odpoczynek wiary (Hebr. 4:10).
  3. Może nadejdzie właściwy czas i sposobność, abyśmy mogli wytłumaczyć naszą wyższą myśl w przedmiocie znaczenia sabatu.
  4. Św. Paweł był Pańskim narzędziem w prowadzeniu Kościoła do prawdziwej wolności; niekiedy spotykał się on z Kościołem w pierwszym dniu, a niekiedy szedł do synagogi siódmego dnia.
  5. [[Apostoł wykorzystywał sposobności sabatu (siódmego dnia tygodnia) w żydowskich synagogach nie jako Żyd pod Zakonem, lecz jako chrześcijanin wolny od Zakonu, traktujący w taki sam sposób każdy dzień.
  6. Wedle Zakonu, siódmy dzień tygodnia był przeznaczony na odpoczynek. Ten, kto ufa Jezusowi jako temu, który usprawiedliwia, taki odpoczywa od prób podejmowania pracy i uznaje ją za wykonaną – dar od Boga przez Jezusa.
  7. Czas wejścia poprzez wiarę do rzeczywistego odpocznienia nadszedł wraz z Pięćdziesiątnicą. Czas wejścia do rzeczywistego odpocznienia jest już bliski, wraz z zaprowadzeniem nowej dyspensacji.
  8. Zakon nigdy nie był dany Kościołowi Wieku Ewangelii, lecz jego sprawiedliwość (prawość) jest w nas wypełniona. Nie może być jakiegokolwiek obowiązku przestrzegania któregokolwiek dnia.
• Pozostanie przy swoim zdaniu
  1. Każdy powinien w pełni realizować swe przekonanie, lecz nie powinien traktować tego w kategoriach dobre albo złe.
  2. Wykazując jednocześnie cierpliwość i zrozumienie w stosunku do słabszych braci.
  3. Nie powinniśmy zajmować się stwierdzaniem, co jest wolą Bożą w stosunku do innych.
  4. Lud Boży musi pojąć kwestie podstawowe: że wszyscy byli grzesznikami, że Jezus odkupił na przez swą ofiarę, że jesteśmy uczeni i przygotowywani w szkole Chrystusowej oraz zrozumieć pełne poświęcenie.
  5. Chociaż zdawał sobie sprawę ze swej wolności w Chrystusie, apostoł nie wahał się jej używać tylko między Panem i sobą samym oraz między tymi z braci, którzy mogli docenić tę kwestię.
  6. Jest powszechnym błędem zmuszanie wszystkich, aby przyjmowali dokładnie te same wnioski co do znaczenia Słowa Bożego.