List św. Pawła do Rzymian 13:1

13:1 Każda dusza niech będzie zwierzchnościom wyższym poddana: boć nie masz zwierzchności, tylko od Boga; a te, które są zwierzchności, od Boga są postanowione.

Komentarz

• Poddaje
  1. Ziemskim władzom, jeżeli chodzi o ziemskie rzeczy.
  2. Ani Jezus, ani apostołowie nie wtrącali się w jakikolwiek sposób w sprawy ziemskich władców.
  3. Zarówno ap. Paweł jak i Jezus używali w swej obronie argumentacji, nie tylko w obliczu tłumów, ale również przed sędziami; jednakże nigdy nie stawali oporu wobec prawa.
  4. Jeżeli ludowi Pańskiemu zostałaby powierzona jakakolwiek rola w wykonywaniu sądów po tej stronie zasłony, wówczas postanowienie w tym przedmiocie byłoby tak wyraźne, że nie pozostawiałoby żadnych wątpliwości.
  5. Duch uległości, a nie sporów, powinien być realizowany przez Kościół w jego relacjach ze świeckim porządkiem ustanowionym przez człowieka.
  6. Bóg nie nakazał nam uderzać posągu. Uczyni to Niebiański Ojciec.
  7. Stawianie oporu wobec takich praw oznaczałoby stawianie się w gwałtownej i bezowocnej opozycji względem obecnego porządku rzeczy.
  8. Lud Boży jest poddany światowym rządom i władzom; te jednak będą poddane Jezusowi i jego współdziedzicom, gdy ustanowione będzie Królestwo Boże, które nigdy nie zostanie usunięte.
  9. Jedną z lekcji, które zostały niegdyś zapisane ku naszemu pouczeniu, jest historia snu Nabuchodonozora i jego wykładnia podana przez Daniela, pokazująca prawdziwy Kościół i rządy tego świata.
  10. Na pewien czas Bóg pozostawił swój Kościół i wszystkich ludzi pod władzą ziemskich rządów, zapewniając nas jednak, że wkrótce królestwa tego świata staną się Królestwem naszego Pana i jego pomazańców.
• Władzom zwierzchnim
  1. Chyba, że pozostają one w sprzeczności z Bożymi prawami.
  2. Jest stosunkowo łatwo być poddanym wobec władzy w dzisiejszych cywilizowanych państwach. Starają się one bowiem przynajmniej zachować pozory sprawiedliwości.
  3. Gdy zdamy sobie sprawę, jak okrutne władze sprawowały rządy w czasach apostoła, wówczas zrozumiemy pełnię tego nakazu.
  4. Lud Boży winien zdecydowanie stać po stronie prawa i porządku.
• Bo nie ma władzy, jak tylko od Boga
  1. Królestwo Niebios cierpi teraz gwałt, jednakże czas jego wybawienia jest bliski.
• A te, które są
  1. Obecny porządek rzeczy.
  2. Bóg dozwala na nie, jednakże ma On pełnię mocy, aby dokonać zmian. Nie jest naszą rzeczą dokonywać prób ich obalenia.
  3. Bez względu jak złe były owe pogańskie rządy, to jednak ich panowanie było dozwolone dla mądrego celu.
  4. Pan Jezus, apostołowie oraz Kościół pierwotny przestrzegali prawa, jednakże stali oni z boku i nie brali udziału w rządach tego świata.
  5. W czasie Wieku Ewangelii Królestwo Chrystusowe jest zaledwie w stadium początkowym, bez korony, dzierżąc jedynie berło obietnicy, podległe władzom, „które są” – pogańskim królestwem.
• Przez Boga
  1. W celu udowodnienia upadłym ludziom ich niezdolności do panowania nad sobą.
  2. Pan kieruje teraz sprawami narodów tylko w takim zakresie, w jakim kierownictwo to sprzyjać będzie osiągnięciu Jego własnych celów.
  3. Bóg zadecydował, że czas władzy pogan ma trwać aż do wyznaczonej chwili, kiedy to Chrystus obejmie władzę w sprawiedliwości. Władze, jakie teraz sprawują rządy, są niedoskonałe, ale wyznaczono im pewien czas trwania.
  4. Nie są to królestwa Boże; „narody” (w sensie wskazanym w Piśmie Świętym) są „pogańskie”, są obce Bogu, nie są Jego ludem. Bóg jednakże dał im władzę i nie powinniśmy starać się przerwać tego panowania.
• Są ustanowione
  1. Zezwolono im panować w trakcie Czasów Pogan.
  2. Bóg w czasie obecnego złego świata nie tylko zezwala Szatanowi, aby był jego księciem, ale zezwala również na działalność ziemskich rządów wyznaczanych przez niego.
  3. Bóg dał władzę ziemskim rządom, mamy je uznawać, a nie walczyć z nimi.
  4. Jezus i apostołowie nauczali Kościół, aby przestrzegał prawa i szanował tych, którzy dzierżą władzę, z uwagi na pełniony przez nich urząd, nawet jeżeli osobiście nie są oni godni tego szacunku.
  5. Wolą Jego jest, abyśmy raczej cierpieli niesprawiedliwość, niż wykorzystywali swą siłę dla przerywania obecnego porządku rzeczy.