List św. Pawła do Rzymian 14:12

14:12 A przeto każdy z nas sam za się odda rachunek Bogu.

Komentarz

• Każdy z nas
  1. Jako poświęcony członek Ciała Chrystusowego.
• Zda sprawę
  1. We właściwym czasie.
  2. Żyjemy w czasie, gdy dokonywane jest przygotowanie do Jego Królestwa, gdy Pan rozlicza się ze swymi sługami żyjącymi obecnie, mając na celu wyznaczenie ich na stanowiska w Królestwie, jakie wkrótce ustanowi.
  3. Pan oczekuje od swego poświęconego ludu, że będzie używał talentów, jakie ma w posiadaniu i nie uzna za niewinnych nawet tych, którzy mają choćby najmniejszą zdolność służenia Mu, lecz zaniedbują wykorzystania jej.
  4. Z tego właśnie punktu widzenia powinniśmy oceniać próby i przesiewania, jakie obecnie mają miejsce pomiędzy poświęconymi, pomiędzy wszystkimi sektami: Gdyż was doświadcza Pan, Bóg wasz – 5 Mojż. 13:3.
  5. W rozważaniach nad myślami apostoła Pawła dotyczącymi rodzajów zbroi oraz kwestii, w jakim duchu Chrześcijanie winni osiągnąć zwycięstwo, ten tekst został umieszczony w podtytule: „utrzymujcie czyste sumienie”.
  6. Członkowie tej klasy, którzy umarli w minionych latach tego wieku, zostaną rozliczeni najpierw; ci, którzy zostaną uznani za godnych, będą mieli udział w pierwszym zmartwychwstaniu, poprzedzając tych, którzy są żywi i pozostaną do tego czasu.
  7. Żywi muszą zdać rachunek; muszą oni być poddani sądowi, muszą być albo zgromadzeni jako „pszenica” do stodoły, albo pozostawieni na polu, gdzie „kąkol” zostanie wkrótce spalony (Mat. 13:30).
  8. Starsi podejmują się wielkiej odpowiedzialności. Pan kupił to stadko drogocenną krwią Baranka Bożego.
  9. Rozliczenie nie jest kwestią chwili, lecz pewnego dozwolonego czasu. Błogosławiony jest ten, kto zauważywszy, że nie był tak wierny, jak mógł być, obecnie podwaja swe wysiłki. Nasz Król jest skłonny okazać łaskę.
  10. Potrzebne będzie całe tysiąc lat, aby wykazać, kto jest przyjacielem sprawiedliwości. Zostało to pokazane w Piśmie Świętym jako oddzielanie „owiec” od „kozłów” (Mat. 25:32, Mat. 25:33).
  11. Niektórzy z obywateli błędnie zrozumieli charakter Króla, lecz dostrzegając, jak dalece „książę tego świata” jest obcy Księciu pokoju, staną się Jego zwolennikami i będą się wielce radować.
  12. Kara, jaką Pan przewidział dla nieprzyjaciół sprawiedliwości, jest druga śmierć.
• Bogu
  1. Słabsi bracia nie powinni osądzać i potępiać innych ani silniejsi bracia nie powinni osądzać ani potępiać słabszych. Bóg jest sędzią.
  2. Nie powinniśmy oceniać się całkowicie z perspektywy tego, co mogą pomyśleć nasi bliźni, lecz powinniśmy zwracać szczególną uwagę na Pana i Jego osąd względem nas.
  3. Lud Boży odpowiada przed Bogiem, jeżeli chodzi o ich poglądy co do Jego woli względem spraw mniejszej wagi, co do których nie wydał On definitywnych instrukcji.
  4. Prawo miłości pozostawiło znacznie więcej osądowi jednostki niż prawo Zakonu dane na Synaju. Pod prawem miłości odpowiedzialność za decyzje spoczywa w znacznej mierze na jednostce i jej własnemu sumieniu.