4 Księga Mojżeszowa - rozdział 21: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{4 Mojż. 21:1 | {{4 Mojż.|21:1|BG}} | ||
{{4 Mojż.|21:2|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:3|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:4|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:5|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:6|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:7|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:8|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:9|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:10|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:11|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:12|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:13|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:14|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:15|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:16|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:17|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:18|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:19|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:20|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:21|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:22|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:23|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:24|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:25|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:26|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:27|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:28|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:29|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:30|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:31|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:32|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:33|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:34|BG}} | |||
{{4 Mojż.|21:35|BG}} | |||
[[Category:4 Księga Mojżeszowa|21]] |
Aktualna wersja na dzień 18:31, 9 sie 2015
21:1 A gdy usłyszał Chananejczyk, król Harat, który mieszkał na południe, że Izraelczycy ciągnęli oną drogą, którą byli szpiegowie przeszli, tedy zwiódł bitwę z Izraelem, i pojmał ich wiele.
21:2 Tam uczynił Izrael ślub Panu, mówiąc: Jeźliże podaż lud ten w ręce moje, do gruntu wywrócę miasta ich.
21:3 I wysłuchał Pan głos Izraela, a podał mu Chananejczyki: i wytracił je z gruntu, i miasta ich, a nazwał imię onego miejsca Chorma.
21:4 Potem ruszyli się od góry Hor drogą ku morzu czerwonemu, aby obeszli ziemię Edomską; i utrudził się lud bardzo w onej drodze.
21:5 Przetoż mówił lud przeciw Bogu, i przeciw Mojżeszowi: Przeczżeście nas wywiedli z Egiptu, aby my pomarli na tej puszczy? bo nie masz chleba, ani wody, a dusza nasza obrzydziła sobie ten chleb nikczemny.
21:6 Przetoż przypuścił Pan na lud węże ogniste, którzy kąsali lud; i pomarło wiele ludu z Izraela.
21:7 I przyszedłszy lud do Mojżesza, rzekli: Zgrzeszyliśmy, żeśmy mówili przeciw Panu, i przeciw tobie. Módl się Panu, aby oddalił od nas te węże; i modlił się Mojżesz za ludem.
21:8 I rzekł Pan do Mojżesza: uczyń sobie węża miedzianego, a wystaw go na drzewcu; i stanie się, ktokolwiek ukąszony będąc wejrzy nań, że żyw zostanie.
21:9 Sprawił tedy Mojżesz węża miedzianego, i wystawił go na drzewcu; i było to, gdy kogo wąż ukąsił, a spojrzał na węża miedzianego, że żyw został.
21:10 Zatem ruszyli się synowie Izraelscy, a stanęli obozem w Obot.
21:11 A z Obot ruszywszy się położyli się obozem na pagórkach gór Habarym na puszczy, która jest przeciw Moabczykom od wschodu słońca.
21:12 A odszedłszy stamtąd położyli się obozem nad potokiem Zered.
21:13 Stamtąd odciągnąwszy położyli się obozem u brodu Arnon, który jest na puszczy, a wychodzi z granicy Amorejskiej: albowiem Arnon jest granica Moabska między Moabczykiem i Amorejczykiem.
21:14 Przetoż mówi się w księgach wojen Pańskich: Przeciwko Wahebowi w wichrze walczył, i przy potokach Arnon.
21:15 Bo ściekanie tych potoków, które się nachyliło (toczy) ku położeniu Har, to się ściąga ku granicy Moabskiej.
21:16 Stamtąd potem przyszli do Beer; a tać jest ona studnia, o której mówił Pan do Mojżesza: Zgromadź lud a dam im wody.
21:17 Tedy śpiewał Izrael tę piosnkę: Wystąp studnio; śpiewajcież o niej;
21:18 Studnia, którą wykopali książęta, wykopali ją hetmani ludu z ustawcą zakonu, laskami swojemi. A z tej puszczy ruszyli się do Matana;
21:19 A z Matana do Nahalijelu, a z Nahalijelu do Bamotu;
21:20 A z Bamotu ku Hagaj, które jest w polach Moabskich, na wierzchu pagórka, który leży ku puszczy.
21:21 I posłał Izrael posły do Sehona, króla Amorejskiego, mówiąc:
21:22 Niech przejdziemy przez ziemię twoję; nie pójdziemy ani przez pola ani przez winnice; nie będziemy pić wód z studzien twoich; gościńcem pójdziemy, aż przejdziemy granice twoje.
21:23 Ale nie pozwolił Sehon Izraelowi iść przez granice swoje; i zebrawszy Sehon wszystek lud swój, wyciągnął przeciw Izraelowi na puszczę, a gdy przyszedł do Jahazy, zwiódł bitwę z Izraelem.
21:24 I poraził go Izrael ostrzem miecza, i odziedziczył ziemię jego od Arnonu aż do Jaboku, i aż do ziemi synów Ammonowych; albowiem opatrzone były granice Ammonitów.
21:25 Tedy pobrał Izrael wszystkie miasta one, i mieszkał we wszystkich miastach Amorejskich, w Hesebon, i we wszystkich wsiach jego.
21:26 Bo Hesebon było miasto Sehona, króla Amorejskiego, który, gdy pierwej walczył z królem Moabskim, wziął mu był wszystkę ziemię jego z rąk jego aż po Arnon.
21:27 Dla tegoż mówią w przypowieści: Pójdźcie do Hesebon, a niech zbudują i naprawią miasto Sechonowe.
21:28 Albowiem wyszedł ogień z Hesebon, a płomień z miasta Sechonowego, i popalił Ar Moabskie, i obywatele wysokich miejsc Arnon.
21:29 Biada tobie Moab, zginąłeś o ludu Chamos! podał syny swoje na uciekanie, i córki swoje do więzienia królowi Amorejskiemu Sehonowi.
21:30 A zaginęło panowanie ich od Hesebona aż do Dybona; a poburzyliśmy je aż do Nofe, które idzie aż do Medady.
21:31 I mieszkał Izrael w ziemi Amorejskiej.
21:32 Tedy posłał Mojżesz na szpiegi do Jazer, którego wsi pobrali, wypędziwszy Amorejczyki, którzy tam byli.
21:33 Potem obróciwszy się szli ku Basan; gdzie wyciągnął Og, król Basański, przeciwko nim, sam i wszystek lud jego, aby z nimi stoczył bitwę w Edrej.
21:34 Tedy rzekł Pan do Mojżesza: Nie bój się go; bo w ręce twoje podałem go, i wszystek lud jego, i ziemię jego, i uczynisz mu, jakoś uczynił Sehonowi, królowi Amorejskiemu, który mieszkał w Hesebon.
21:35 I porazili go, i syny jego, ze wszystkim ludem jego, tak iż nikogo z niego nie zostawili, i posiedli dziedzicznie ziemię jego.