Księga Psalmów - rozdział 119

119:1 Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Pańskim,

119:2 Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają;

119:3 I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

119:4 Tyś przykazał, aby pilnie strzeżono rozkazań twoich.

119:5 Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich!

119:6 Tedy nie będę zawstydzony, gdy się będę oglądał na wszystkie rozkazania twoje.

119:7 Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej.

119:8 Ustaw twoich z pilnością strzedz będę; tylko mię nie opuszczaj.

119:9 Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego.

119:10 Ze wszystkiego serca mego szukam cię; nie dopuszczajże mi błądzić od rozkazań twoich.

119:11 W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.

119:12 Błogosławionyś ty, Panie! nauczże mię ustaw twoich.

119:13 Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich.

119:14 W drodze świadectw twoich kocham się więcej, niż we wszystkich bogactwach.

119:15 O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim.

119:16 W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

119:17 Daruj to słudze twemu, abym żył, a przestrzegał słów twoich.

119:18 Odsłoń oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego.

119:19 Jestem gościem na ziemi; nie ukrywaj przedemną rozkazań twoich.

119:20 Omdlewa dusza moja, pragnąc sądów twoich na każdy czas.

119:21 Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazań twoich.

119:22 Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę, gdyż strzegę świadecwt twoich.

119:23 I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich.

119:24 Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi.

119:25 Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego.

119:26 Drogi moje rozpowiedziałem, a wysłuchałeś mię; naucz mię ustaw twoich.

119:27 Daj, abym zrozumiał drogę rozkazań twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich.

119:28 Rozpływa się od smutku dusza moja; utwierdźże mię według słowa twego.

119:29 Drogę kłamliwą oddal odemnie, a zakonem twoim udaruj mię.

119:30 Obrałem drogę prawdy, a sądy twoje przekładam sobie.

119:31 Przystałem do świadectw twoich; Panie! nie zawstydzajże mię.

119:32 Drogą przykazań twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje.

119:33 Naucz mię, Panie! drogi ustaw twoich, a będę jej strzegł aż do końca.

119:34 Daj mi rozum, abym strzegł zakonu twego, ażebym go przestrzegał ze wszystkiego serca.

119:35 Daj, abym chodził ścieżką przykazań twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje.

119:36 Nakłoń serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa.

119:37 Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na marność; na drodze twojej ożyw mię.

119:38 Utwierdź wyrok twój słudze twemu, który się oddał bojaźni twojej.

119:39 Oddal odemnie pohańbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre.

119:40 Oto pragnę rozkazań twoich; w sprawiedliwości twojej ożyw mię.

119:41 Niech na mię przyjdą litości twoje, Panie! i zbawienie twoje według wyroku twego.

119:42 Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem.

119:43 A nie wyjmuj z ust moich słowa najprawdziwszego; albowiem sądów twoich oczekuję.

119:44 I będę strzegł zakonu twego zawsze, aż na wieki wieczne.

119:45 A ustawicznie będę chodził na przestrzeństwie, bom się dopytał rozkazań twoich.

119:46 Owszem, będę mówił o świadectwach twoich przed królmi, a nie będę zawstydzony.

119:47 Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował.

119:48 Przyłożę i ręce moje do rozkazań twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich.

119:49 Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył.

119:50 Toć pociecha moja w utrapieniu mojem, że mię wyrok twój ożywia.

119:51 Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają; wszakże się od zakonu twego nie uchylam.

119:52 Bo pamiętam na sądy twoje wieczne, Panie! któremi się cieszę.

119:53 Strach mię ogarnął nad niezbożnymi, którzy opuszczają zakon twój.

119:54 Są mi ustawy twoje pieśniami w domu pielgrzymstwa mego.

119:55 Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego.

119:56 Toć mam z tego, że przestrzegam przykazań twoich.

119:57 Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich.

119:58 Modlę się przed obliczem twojem ze wszystkiego serca; zmiłujże się nademną według słowa twego.

119:59 Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim.

119:60 Śpieszę się, a nie omieszkuję przestrzegać rozkazań twoich.

119:61 Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam.

119:62 O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej.

119:63 Jestem towarzyszem wszystkich, którzy się ciebie boją, i tych, którzy przestrzegają przykazań twoich.

119:64 Panie! pełna jest ziemia miłosierdzia twego; nauczże mię ustaw twoich.

119:65 Łaskawieś postąpił ze sługą twoim, Panie! według słowa twego.

119:66 Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył.

119:67 Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam.

119:68 Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich.

119:69 Uknowali hardzi kłamstwo przeciwko mnie; ale ja ze wszystkiego serca strzegę przykazań twoich.

119:70 Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę.

119:71 Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich.

119:72 Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra.

119:73 Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich;

119:74 Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

119:75 Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił.

119:76 Niechajże mię, proszę, ucieszy miłosierdzie twoje według wyroku twego, któryś uczynił słudze twemu.

119:77 Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem.

119:78 Niech będą zawstydzeni pyszni, przeto, że mię chytrze podwrócić chcieli; ale ja rozmyślać będę w przykazaniach twoich.

119:79 Niech się obrócą do mnie, którzy się ciebie boją, i którzy znają świadectwa twoje.

119:80 Niech będzie serce moje uprzejme przy ustawach twoich, abym nie był zawstydzony.

119:81 Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

119:82 Ustały oczy moje, czekając wyroku twego, gdy mówię: Kiedyż mię pocieszysz?

119:83 Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał.

119:84 Wieleż będzie dni sługi twego? kiedyż sąd wykonasz nad tymi, którzy mię prześladują?

119:85 Pyszni pokopali mi doły, co nie jest według zakonu twojego.

119:86 Wszystkie przykazania twoje są prawdą; bez przyczyny mię prześladują; ratujże mię.

119:87 Bez mała mię już wniwecz nie obrócili na ziemi; a wszakżem ja nie opuścił przykazań twoich.

119:88 Według miłosierdzia twego ożyw mię, abym strzegł świadectwa ust twoich.

119:89 O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie.

119:90 Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi.

119:91 Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej.

119:92 By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem.

119:93 Na wieki nie zapomnę na przykazania twoje, gdyżeś mię w nich ożywił.

119:94 Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam.

119:95 Czekają na mię niezbożnicy, aby mię zatracili; ale ja świadectwa twoje uważam.

119:96 Wszelkiej rzeczy koniec widzę; ale przykazanie twoje bardzo szerokie.

119:97 O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem.

119:98 Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą.

119:99 Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszym; bo świadectwa twoje są rozmyślaniem mojem.

119:100 Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazań twoich przestrzegam.

119:101 Od wszelkiej złej drogi zawściągam nogi swoje, abym strzegł słowa twego.

119:102 Od sądów twoich nie odstępuję, przeto, że ich ty mnie uczysz.

119:103 O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim.

119:104 Z przykazań twoich nabyłem rozumu: przetoż mam w nienawiści wszelką ścieszkę obłędliwą.

119:105 Słowo twe jest pochodnią nogą moim, a światłością ścieszce mojej.

119:106 Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej.

119:107 Jestem bardzo utrapiony; o Panie! ożyw mię według słowa twego.

119:108 Panie! dobrowolne śluby ust moich przyjmij proszę za wdzięczne, a sądów twoich naucz mię.

119:109 Dusza moja jest w ustawicznem niebezpieczeństwie; wszakże na zakon twój nie zapominam.

119:110 Sidło na mię niezbożnicy zastawili; lecz ja się od przykazań twoich nie obłądzę.

119:111 Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego.

119:112 Nakłoniłem serca mego ku wykonywaniu ustaw twoich ustawicznie, i aż do końca (żywota).

119:113 Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję.

119:114 Tyś jest ucieczką moją, i tarczą moją; na słowo twoje oczekuję.

119:115 Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego.

119:116 Utwierdźże mię według słowa twego, abym żył, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu mojem.

119:117 Podpieraj mię, abym był zachowany, i rozmyślał w ustawach twoich ustawicznie.

119:118 Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

119:119 Odrzucasz jako zużelicę wszystkich niezbożników ziemi; dla tego miłuję świadectwa twoje.

119:120 Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

119:121 Czynię sądy i sprawiedliwość: nie podawajże mię tym, którzy mi gwałt czynią.

119:122 Zastąp sam sługę twego ku dobremu, aby mię hardzi nie potłoczyli.

119:123 Oczy moje ustały, czekając na zbawienie twoje, i na wyrok sprawiedliwości twojej.

119:124 Obchodź się z sługą twoim według miłosierdzia twego, a ustaw twoich naucz mię.

119:125 Sługamci ja twój, dajże mi zrozumienie; abym umiał świadectwa twoje.

119:126 Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój.

119:127 Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze.

119:128 Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści.

119:129 Dziwne są świadectwa twoje; przetoż ich strzeże dusza moja.

119:130 Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom.

119:131 Usta moje otwieram i dyszę; albowiemem przykazań twoich pragnął.

119:132 Wejżyjże na mię, a zmiłuj się nademną weaług prawa tych, którzy miłują imię twoje.

119:133 Drogi moje utwierdź w słowie twojem, a niech nademną nie panuje żadna nieprawość.

119:134 Wybaw mię od uciśnienia ludzkiego, abym strzegł rozkazań twoich.

119:135 Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich.

119:136 Strumienie wód płyną z oczów moich dla tych, którzy nie strzegli zakonu twego.

119:137 Sprawiedliwyś ty, Panie! i prawdziwy w sądach twoich.

119:138 Przykazałeś sprawiedliwe świadectwa twoje, i wielce prawdziwe.

119:139 Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi.

119:140 Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał.

119:141 Jam maluczki i wzgardzony; wszakże przykazań twoich nie zapominam.

119:142 Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość wieczna, a zakon twój prawda.

119:143 Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem.

119:144 Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę.

119:145 Wołam ze wszystkiego serca, wysłuchajże mię, o Panie! a będę strzegł ustaw twoich.

119:146 Wołam do ciebie, zachowajże mię, a będę pilen świadectw twoich.

119:147 Uprzedzam cię na świtaniu i wołam, na słowo twoje oczekując.

119:148 Uprzedzają straż nocną oczy moje, przeto, abym rozmyślał o wyrokach twoich.

119:149 Panie! głos mój usłysz według miłosierdzia twego; według sądu twego ożyw mię.

119:150 Przybliżają się, którzy naśladują złości, ci, którzy się od zakonu twego oddalili.

119:151 Bliskoś ty jest, Panie! a wszystkie przykazania twoje są prawdą.

119:152 Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował.

119:153 Obacz utrapienie moje, a wyrwij mię; bom na zakon twój nie zapomniał.

119:154 Stań przy sprawie mojej, a obroń mię; dla słowa twego ożyw mię.

119:155 Dalekoć jest od niezbożników zbawienie; bo się nie badają o ustawach twoich.

119:156 Wielkie są litości twoje, Panie! według sądów twoich ożyw mię.

119:157 Wieleć jest prześladowców moich i nieprzyjaciół moich; wszakże od świadectw twoich nie uchylam się.

119:158 Widziałem przestępców, i mierziało mię to, że wyroku twego nie przestrzegali.

119:159 Obaczże Panie! iż rozkazania twoje miłuję; według miłosierdzia twego ożyw mię.

119:160 Najprzedniejsza rzecz słowa twego jest prawda, a na wieki trwa wszelki sąd sprawiedliwości twojej.

119:161 Książęta mię prześladują bez przyczyny; wszakże słów twoich boi się serce moje.

119:162 Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści.

119:163 Ale nienawidzę kłamstwa, i brzydzą się niem; ale zakon twój miłuję.

119:164 Chwalę cię siedm kroć przez dzień, dla sądów twoich sprawiedliwych.

119:165 Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia.

119:166 Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam.

119:167 Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję.

119:168 Przestrzegam przykazań twoich i świadectw twoich; albowiem wszystkie drogi moje są przed tobą.

119:169 Panie! niech się przybliży wołanie moje przed oblicze twoje; według słowa twego daj mi zrozumienie.

119:170 Niech przyjdzie prośba moja przed twarz twoję, a według obietnicy twojej wyrwij mię.

119:171 Chwałę wydadzą wargi moje, gdy mię nauczysz ustaw twoich.

119:172 Opowiadać będzie język mój wyroki twoje; bo wszystkie przykazania twoje są sprawiedliwość.

119:173 Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje.

119:174 Panie! zbawienia twego pragnę, a zakon twój jest kochaniem mojem.

119:175 Żyć będzie dusza moja, i będzie cię chwaliła, a sądy twoje będą mi na pomocy.

119:176 Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazań twoich nie zapominam.