Ewangelia św. Mateusza 8:17: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "{{Mat.|8:17|BG}} {{Komentarz}} *'''On''' *: Dar, który nic nie kosztuje, nie jest zazwyczaj tak wysoko ceniony jak ten, który wiele kosztuje.<ref>{{R|4138|2}}</ref> *...") |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
*: Dar, który nic nie kosztuje, nie jest zazwyczaj tak wysoko ceniony jak ten, który wiele kosztuje.<ref>{{R|4138|2}}</ref> | *: Dar, który nic nie kosztuje, nie jest zazwyczaj tak wysoko ceniony jak ten, który wiele kosztuje.<ref>{{R|4138|2}}</ref> | ||
*'''Niemoce nasze wziął na siebie''' | *'''Niemoce nasze wziął na siebie''' | ||
*: Swoim kosztem, jako swoją ofiarę.<ref>{{R|4576|3}}, {{R|4138:1, | *: Swoim kosztem, jako swoją ofiarę.<ref>{{R|4576|3}}, {{R|4138:1}}, {{R|574|4}}, {{E|106}}, {{E|124}}</ref> | ||
574 | *: ''Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu'' – {{Hebr. |4:15}}. <ref>{{E|106}}, {{F|632}}</ref> | ||
*: Doskonałość jest przeciwieństwem niemocy.<ref>{{E|122}}</ref> | |||
mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz | *: Z greckiego [[asthenioas]], użytego w liczbie pojedynczej w opisie choroby [[Łazarz|Łazarza]] – {{Jan |11:4}}, jest to Biblijny dowód na to, że [[Jezus]] również był chory i w ten sposób mógł współczuć nam w naszych chorobach.<ref>{{R|2767|4}}</ref> | ||
doświadczonego we wszystkim, podobnie jak | *: Z greckiego [[astheneo]], oznaczającego „bez siły”.<ref>{{R|4099|6|2}}</ref> | ||
my, z wyjątkiem | *: Nasz Pan, który nie miał żadnej cechy naszej upadłej natury, musiał brać na siebie nasze choroby, aby móc być dotkniętym naszymi słabościami.<ref>{{R|2029|6}}</ref> | ||
*: Ból, choroby i śmierć były obce dla niego, w przeciwieństwie do ludzi, a on, pełen miłości i współczucia, nosił ciężary innych.<ref>{{R|574|5}}</ref> | |||
Doskonałość jest przeciwieństwem niemocy. | *: Słabość przychodziła na niego w miarę, jak ''moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich''. – {{Łuk. |6:19}} <ref>{{F|632}}</ref> | ||
*: Doświadczając, zamiast sił życiowych, słabości i cierpienia tych, którym ulżył.<ref>{{F|645}}</ref> | |||
Z greckiego asthenioas, użytego w liczbie pojedynczej | *: Sam nie był grzesznikiem, wszelki wpływ grzechu na niego wynikał z tego, że zamieniał się z grzesznikami miejscem i nosił za nas ciężar sprawiedliwości.<ref>{{E|127}}</ref> | ||
w opisie choroby Łazarza | *: W ten sposób [[Jezus]] wypełniał swe poświęcenie i kładł swe życie dla innych.<ref>{{R|3727|5}}</ref> | ||
jest to Biblijny dowód na to, że Jezus również | *: Ten, który mówił, jak „jeszcze nie mówił żaden człowiek”, współczuł, jak jeszcze nikt nie współczuł z upadłą ludzkością, jej kłopotami i cierpieniem.<ref>{{E|126}}</ref> | ||
był chory i w ten sposób mógł współczuć nam | *: ''Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu'', ''doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu''. – {{Hebr. |2:17,18}} <ref>{{E|128}}</ref> | ||
w naszych chorobach. | *: Wydaje się być stosowne, aby wszyscy ci, którzy zostaną przez [[Bóg|Boga]] przyjęci jako członkowie Oblubienicy, byli w podobny sposób dotknięci poczuciem słabości świata; powinni oni mieć wystarczająco współczucia, aby dobrowolnie ponieść część smutków i cierpienia innych.<ref>{{R|4138|4}}, {{F|645}}</ref> | ||
Z greckiego astheneo, oznaczającego „bez siły”. | *'''I choroby nasze poniósł''' | ||
*: Nie choroby Kościoła, ale tych, których uzdrowił podczas pierwszego przyjścia, aby zilustrować większe dzieło i większe uzdrowienia, w których możemy brać udział teraz i w Królestwie.<ref>{{F|632}}, {{R|4138|3}}</ref> | |||
Nasz Pan, który nie miał żadnej cechy naszej | *: Porównanie [[Izaj. |53}}, {{Hebr. |4:15}}, {{Mar. |5:30}} i {{Łuk. |6:19}} pokazuje nam jasno, że proroctwo to wypełniło się całkowicie podczas pierwszego przyjścia.<ref>{{R|2028|6}}</ref> | ||
upadłej natury, musiał brać na siebie nasze | *: [[Chrystus]] musiał tak czynić, aby móc być dotkniętym naszymi słabościami.<ref>{{F|645}}</ref> | ||
choroby, aby móc być dotkniętym naszymi słabościami. | *: Będąc wolnym od grzechu, był również wolny od bólu. Jako że nie mógł odczuwać bólu i chorób wynikających z grzechu, został na jakiś czas umieszczony razem z grzesznikami, gdzie odczuwał ich ból i ich słabości.<ref>{{R|2000|1}}, {{R|809|2}}</ref> | ||
*: Nie mamy nic powiedziane, czy nasz Pan chorował na jakąkolwiek zwykłą chorobę. Wydaje się, że Jego uzdrowienia jedynie osłabiały Jego witalność i w ten sposób pozostawiały na Nim ciężar naszych chorób.<ref>{{R|4138|3}}</ref> | |||
Ból, choroby i śmierć były obce dla niego, | *: Najdoskonalsze organizmy cierpią najbardziej.<ref>{{R|454|3}}</ref> | ||
w przeciwieństwie do ludzi, a on, pełen miłości | *: Uzdrowienie nowego stworzenia, a uzdrowienie ciała, to dwie różne rzeczy. Choroby duszy nowego stworzenia leczone są przez Dobrego Lekarza, nawet mimo tego, iż ich ciała mogą odczuwać ból lub wydanie na śmierć.<ref>{{R|4979|6}}</ref> | ||
i współczucia, nosił ciężary innych. | *: Dla poświęconego ludu Bożego prośba o fizyczne uzdrowienie byłaby próbą zabrania z powrotem tego, co zostało przez nich poświęcone Panu, nawet „na śmierć”.<ref>{{R|4980|1}}</ref> | ||
Słabość przychodziła na niego w miarę, jak | |||
Doświadczając, zamiast sił życiowych, słabości | |||
i cierpienia tych, którym ulżył. | |||
Sam nie był grzesznikiem, wszelki wpływ grzechu | |||
na niego wynikał z tego, że zamieniał się | |||
z grzesznikami miejscem i nosił za nas ciężar | |||
sprawiedliwości. | |||
W ten sposób Jezus wypełniał swe poświęcenie | |||
i kładł swe życie dla innych. | |||
Ten, który mówił, jak „jeszcze nie mówił żaden | |||
człowiek”, współczuł, jak jeszcze nikt nie | |||
współczuł z upadłą ludzkością, jej kłopotami | |||
i cierpieniem. | |||
do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym | |||
arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania | |||
go za grzechy | |||
we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem | |||
Wydaje się być stosowne, aby wszyscy ci, którzy | |||
zostaną przez Boga przyjęci jako członkowie | |||
Oblubienicy, byli w podobny sposób dotknięci | |||
poczuciem słabości świata; powinni oni | |||
mieć wystarczająco współczucia, aby dobrowolnie | |||
ponieść część smutków i cierpienia innych. | |||
I choroby nasze poniósł | |||
ale tych, których uzdrowił podczas | |||
pierwszego przyjścia, aby zilustrować większe | |||
dzieło i większe uzdrowienia, w których możemy | |||
brać udział teraz i w Królestwie. | |||
Porównanie Izaj. 53, Hebr. 4:15, | |||
i Łuk. 6:19 pokazuje nam jasno, że proroctwo | |||
to wypełniło się całkowicie podczas pierwszego | |||
przyjścia. | |||
Chrystus musiał tak czynić, aby móc być dotkniętym | |||
naszymi słabościami. | |||
Będąc wolnym od grzechu, był również wolny | |||
od bólu. Jako że nie mógł odczuwać bólu | |||
i chorób wynikających z grzechu, został na jakiś | |||
czas umieszczony razem z grzesznikami, | |||
gdzie odczuwał ich ból i ich słabości. | |||
809 | |||
Nie mamy nic powiedziane, czy nasz Pan chorował | |||
na jakąkolwiek zwykłą chorobę. Wydaje | |||
się, że Jego uzdrowienia jedynie osłabiały Jego | |||
witalność i w ten sposób pozostawiały na Nim | |||
ciężar naszych chorób. | |||
Najdoskonalsze organizmy cierpią najbardziej. | |||
Uzdrowienie nowego stworzenia, a uzdrowienie | |||
ciała, to dwie różne rzeczy. Choroby duszy | |||
nowego stworzenia leczone są przez Dobrego | |||
Lekarza, nawet mimo tego, iż ich ciała | |||
mogą odczuwać ból lub wydanie na śmierć. | |||
Dla poświęconego ludu Bożego prośba o fizyczne | |||
uzdrowienie byłaby próbą zabrania z powrotem | |||
tego, co zostało przez nich poświęcone | |||
Panu, nawet „na śmierć”. | |||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
[[Kategoria:Komentarz Biblijny]] | [[Kategoria:Komentarz Biblijny]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:07, 30 paź 2015
8:17 Aby się wypełniło, co powiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemocy nasze na się wziął, a choroby nasze nosił.
Komentarz
- On
- Dar, który nic nie kosztuje, nie jest zazwyczaj tak wysoko ceniony jak ten, który wiele kosztuje.[1]
- Niemoce nasze wziął na siebie
- Swoim kosztem, jako swoją ofiarę.[2]
- Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu – Hebr. 4:15. [3]
- Doskonałość jest przeciwieństwem niemocy.[4]
- Z greckiego asthenioas, użytego w liczbie pojedynczej w opisie choroby Łazarza – Jan 11:4, jest to Biblijny dowód na to, że Jezus również był chory i w ten sposób mógł współczuć nam w naszych chorobach.[5]
- Z greckiego astheneo, oznaczającego „bez siły”.[6]
- Nasz Pan, który nie miał żadnej cechy naszej upadłej natury, musiał brać na siebie nasze choroby, aby móc być dotkniętym naszymi słabościami.[7]
- Ból, choroby i śmierć były obce dla niego, w przeciwieństwie do ludzi, a on, pełen miłości i współczucia, nosił ciężary innych.[8]
- Słabość przychodziła na niego w miarę, jak moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich. – Łuk. 6:19 [9]
- Doświadczając, zamiast sił życiowych, słabości i cierpienia tych, którym ulżył.[10]
- Sam nie był grzesznikiem, wszelki wpływ grzechu na niego wynikał z tego, że zamieniał się z grzesznikami miejscem i nosił za nas ciężar sprawiedliwości.[11]
- W ten sposób Jezus wypełniał swe poświęcenie i kładł swe życie dla innych.[12]
- Ten, który mówił, jak „jeszcze nie mówił żaden człowiek”, współczuł, jak jeszcze nikt nie współczuł z upadłą ludzkością, jej kłopotami i cierpieniem.[13]
- Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu, doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. – Hebr. 2:17,18 [14]
- Wydaje się być stosowne, aby wszyscy ci, którzy zostaną przez Boga przyjęci jako członkowie Oblubienicy, byli w podobny sposób dotknięci poczuciem słabości świata; powinni oni mieć wystarczająco współczucia, aby dobrowolnie ponieść część smutków i cierpienia innych.[15]
- I choroby nasze poniósł
- Nie choroby Kościoła, ale tych, których uzdrowił podczas pierwszego przyjścia, aby zilustrować większe dzieło i większe uzdrowienia, w których możemy brać udział teraz i w Królestwie.[16]
- Porównanie [[Izaj. |53}}, Hebr. 4:15, Mar. 5:30 i Łuk. 6:19 pokazuje nam jasno, że proroctwo to wypełniło się całkowicie podczas pierwszego przyjścia.[17]
- Chrystus musiał tak czynić, aby móc być dotkniętym naszymi słabościami.[18]
- Będąc wolnym od grzechu, był również wolny od bólu. Jako że nie mógł odczuwać bólu i chorób wynikających z grzechu, został na jakiś czas umieszczony razem z grzesznikami, gdzie odczuwał ich ból i ich słabości.[19]
- Nie mamy nic powiedziane, czy nasz Pan chorował na jakąkolwiek zwykłą chorobę. Wydaje się, że Jego uzdrowienia jedynie osłabiały Jego witalność i w ten sposób pozostawiały na Nim ciężar naszych chorób.[20]
- Najdoskonalsze organizmy cierpią najbardziej.[21]
- Uzdrowienie nowego stworzenia, a uzdrowienie ciała, to dwie różne rzeczy. Choroby duszy nowego stworzenia leczone są przez Dobrego Lekarza, nawet mimo tego, iż ich ciała mogą odczuwać ból lub wydanie na śmierć.[22]
- Dla poświęconego ludu Bożego prośba o fizyczne uzdrowienie byłaby próbą zabrania z powrotem tego, co zostało przez nich poświęcone Panu, nawet „na śmierć”.[23]