List św. Pawła do Rzymian 11:7

11:7 Cóż tedy? Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są,

Komentarz

• Izrael
  1. Wszystkie dwanaście pokoleń.
  2. Naturalne nasienie Abrahama było narodem świętym, gdyby tylko mieli oni właściwy stan serca ku przyjęciu Pana, przyjąłby ich i staliby się duchowym Izraelem.
  3. Św. Paweł nie mówi, że słowo to oznacza jedynie dziesięć plemion, zbuntowanych od czasów Rehabeama.
• Szukał
  1. Najlepsze, co Bóg miał do dania.
  2. By mieć najlepszą pozycję.
  3. Główne błogosławieństwo poprzez Abrahama.
  4. Udział w Królestwie Mesjasza.
  5. Główne miejsce w Boskiej łasce i służbie.
  6. Celem poszukiwanym przez Żydów była społeczność i relacje z Bogiem.
  7. Najlepsze z Bożych darów, przywilej stania się członkami duchowego Izraela.
  8. Izraelici dążyli do rzeczy duchowych, bez względu czy to rozumieli, czy też nie.
  9. Plan został założony na żydowskiej podstawie, nawet mimo tego, że Bóg już wcześniej wiedział, iż Izrael odrzuci Pana i ukrzyżuje Go, a w związku z tym nie osiągnie tego, czego szukał (wielkich błogosławieństw).
  10. Chociaż zdajemy sobie sprawę z tego, że pewne łaskawe ziemskie obietnice mają się jeszcze wypełnić względem ziemskiego potomstwa Abrahama, to jednak utracili oni, jako naród, jako lud, wielką nagrodę.
• Nie osiągnął
  1. Dlatego powiadam wam, że Królestwo Boże zostanie wam zabrane – Mat. 21:43.
  2. Ponieważ z uwagi na odziedziczoną słabość nie byli w stanie dotrzymać ducha doskonałego prawa Bożego.
  3. Potknięcie się Izraela, ich czasowe odrzucenie jako narodu.
  4. Z powodu niewiary i braku poświęcenia.
  5. Izrael zawiódł, ponieważ dążył do błogosławieństwa nie poprzez wiarę, lecz poprzez uczynki, ten upadek został przewidziany przez Boga i przepowiedziany przez Niego za pośrednictwem proroków.
  6. Zgodnie z Przymierzem zawartym przez Boga z ich ojcami (Dzieje Ap. 3:25,26), Ewangelia Królestwa miała być najpierw głoszonaŻydom. Jednakże Bóg już wcześniej wiedział, że oni jako naród nie docenią jej i nie przyjmą.
  7. Cielesny Izrael stracił najwyborniejszą część przymierza – duchową.
  8. Oblubienica Mesjasza będzie jedynie częściowo pochodzenia żydowskiego.
  9. Dziedzictwo Królestwa zostało wzięte od „Izraela”, „Żydów” i przekazane narodowi (ludowi świętemu, wybranemu, szczególnemu, królewskiemu kapłaństwu) wydającemu właściwe owoce.
  10. Utrata tej lepszej części nie odcina ich zupełnie od udziału w tym Przymierzu.
• Ale wybrani
  1. Ci z Żydów, którzy przyszli do Chrystusa, stali się wybranymi.
  2. Malutkie stadko, wybrane zarówno spośród Żydów jak i pogan.
  3. Tylko wierni będą stanowili Bożych wybranych.
  4. Jezus rozpoczął swe dzieło wyboru duchowego Izraela, duchowego nasienia Abrahama. Najpierw przyjął wiernych [Żydzi|Żydów]].
  5. Pierwsza sposobność dla nasienia Abrahamowego dana była jego naturalnemu potomstwu, Izraelowi. Zgromadzeni zostali wybrani. Po osiągnięciu tego celu Bóg odstawił na bok naród żydowski dla dokonania wyboru z innych narodów.
  6. Resztka z nich (Izraela) była zaczątkiem klasy Oblubienicy; pozostała część utworzona zostanie z pogan.
  7. W czasie czterdziestu dni po swym zmartwychwstaniu Jezus, bez wątpienia, pokazał im, że cielesny Izrael nie był godny stanowić klasy Królestwa, że wybrani zostali jedynie ci, którzy Go przyjęli.
  8. Św. Paweł wskazuje na „resztkę” wybraną z narodu przed jego zupełnym rozpadem; ta resztka stanowiła mniejszą liczbę od liczby zaplanowanej przez Boga i będzie uzupełniona wybranymi z pogan.
  9. Nie było wystarczającej liczby Żydów, którzy by zostali uznani za godnych skompletowania klasy Królestwa; całe dzieło Wieku Ewangelii stanowi powoływanie tej „wybranej” grupy spośród pogan.
  10. Do pogan zostało skierowane specjalne zaproszenie, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego – Dzieje Ap. 15:14 w celu skompletowania przewidzianej liczby 144.000 wybranych (z czego po dwanaście tysięcy przypadało na każde z plemion).
  11. W Obj. 14:1 podana została liczba wybranych zwycięzców, wynosząca 144.000; natomiast w rozdziale Obj. 7:4 ta sama grupa została określona jako dopełniająca specjalnego wyboru, najpierw otwartego dla cielesnego Izraela.
  12. Resztka Żydów (apostołowie, pierwotny Kościół, itd.), zwana resztką Izraela, stała się sługami pojednania niosącymi to przesłanie do pogan.
  13. Resztka, nieliczni, w połączeniu z poganami.
  14. Klasa „Łazarza” umarła, wyszła ze swego poprzedniego stanu i została przyjęta do Bożej łaski. Przyjmując Chrystusa przeszli na łono Abrahama, zostali uznani za prawdziwe dzieci wierzącego Abrahama.
  15. Przeniesienie Łazarza na „łono Abrahama” symbolizuje fakt, że wyrzutkowie ze społeczności żydowskiej oraz godni poganie stali się dziećmi Bożymi i dziedzicami Abrahama, który był typem Boga.
  16. Łuk. 16:23-31 – poganie przestali być żebrakami i zostali przeniesieni w stan łaski (łono Abrahama); Żydzi jako naród są martwi i poddani są męczarniom w ogniu prześladowań.
  17. Kościół Wieku Ewangelii jest wyższym, duchowym Izraelem, który otrzymuje błogosławieństwa, które nigdy nie były udziałem cielesnego Izraela; mimo to właśnie ten naród miał sposobność jako pierwszy, lecz chybił celu w wyniku braku poświęcenia.
  18. Rzym. 9:23-26, cyt. Oz. 2:23 i Oz. 1:10, wyjaśnia, że klasa duchowa jest wybierana w czasie, gdy odrzuceniu uległ Izrael cielesny.
  19. Chrystus jest chwałą Kościoła, prawdziwego Bożego Izraela, o którym Symeon powiedział: oczy moje widziały zbawienie twoje – Łuk. 2:30-32.
• Osiągnęli
  1. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego – Jan 1:12.
  2. Stali się dziedzicami wspaniałej obietnicy uczynionej Abrahamowi.
  3. Spłodzenia z ducha świętego w czasie dnia Pięćdziesiątnicy dostąpiło tylu spośród różnych plemion Izraela, ilu okazało się godnymi w czasie pierwszego przyjścia naszego Pana. Jednakże w całym Izraelu nie została znaleziona pełna liczba.
  4. Poganie zostali zaproszeni do uzupełnienia braku w wybranej liczbie Izraela i zostaną oni, można tak powiedzieć, podzieleni między dwanaście plemion; jednakże Pismo Święte nie wspomina, według jakiej zasady podziału zostanie to przeprowadzone.
  5. Resztka Izraela oraz ci spośród pogan, którzy przyjęli dobrą nowinę, zostali usprawiedliwieni nie z uczynków, lecz poprzez wiarę w Chrystusa, otrzymali przywilej stania się synami Bożymi na poziomie Boskim.
  6. To, co odrzucił naród izraelski, zostało przyjęte przez resztkę tego ludu, zaś zaplanowana liczba jest uzupełniania spośród pogan – Oblubienica i współdziedzic Króla Chwały.
  7. Na planie, poziom ludzkiej doskonałości jest oznaczony słowami: nagroda zdobyta przez Chrystusa i ofiarowana.
• Pozostali zaś ulegli zatwardziałości
  1. Przypuszczając, że głównymi łaskami będą ziemskie błogosławieństwa oraz w pysze swego serca, które za źródło ich praw uważało urodzenie oraz zasługi zdobyte uczynkami, zostali zaślepieni i odrzucili większą łaskę.
  2. Poprzez swych przedstawicieli, osoby będące u władzy naród odrzucił Jezusa, zamiast Go przyjąć, a tym samym na tamten czas zidentyfikował się z Przeciwnikiem.
  3. Jezus przyszedł we właściwym czasie jako obiecany Mesjasz, nie w chwale, której oni oczekiwali, lecz w uniżonym stanie, aby umrzeć za grzech. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli – Jan 1:11 – ukrzyżowali Go.
  4. Chrystus ofiarował siebie narodowi izraelskiemu, przez który został odrzucony (zgodnie z tym, co Bóg przewidział).
  5. Owa ślepa ignorancja, która polegała na ukrzyżowaniu Mesjasza, została podniesiona przez św. Pawła, który wykazał, że Izrael został zaślepiony i potknął się, wpadł do dołu i nie osiągnął wielkiej nagrody, której poszukiwał.
  6. Potknął się, odwrócił od Boskiej łaski.
  7. Cały naród żydowski został zaślepiony i odwrócił się, popadł w zamieszanie, ciemności oraz oddzielenie od Boga.
  8. Ci, którzy nie rozpoznali czasu swego nawiedzenia, zostali zaślepieni oraz zapłacili za to wysoką cenę. Jedynie „resztka”, która zawarła pokój w drodze do sądu (Łuk. 12:58,59) została wybawiona.
  9. Błogi stan pierwotnego Kościoła był obliczony na przyciągnięcie uwagi prawdziwych Izraelitów; w ten sposób Pan pociągnął niektórych z niezdatnego, zaślepionego, odrzuconego narodu do błogosławieństw Kościoła Ewangelii.
  10. Przez swego proroka Izajasza Bóg przepowiedział, że jedynie resztka narodu uznana zostanie za godną łaski przymierza, zaś pozostała część będzie zaślepiona (co też się stało w wyniku ich uprzedzenia i zatwardziałości serca).
  11. Izrael oświadczył, że będzie taki, jak chce tego Bóg, jeżeli tylko dane im będzie posiąść obietnicę uczynioną ich ojcu, Abrahamowi. Na czym ona polegała, tego jednak nie wiedzieli, chociaż wydawało im się, że wiedzą.
  12. Ci, którzy nie znaleźli się w owej resztce, zostali zaślepieni i odjęte od nich zostały obietnice przymierza aż do czasu, gdy w czasie Wieku Ewangelii wybrany zostanie duchowy Izrael.
  13. Pozostała część powołana zostanie z pogan.
  14. Bóg tego świata zaślepił na chwałę ewangelii zarówno Izrael jak i wszystkie narody.  
  15. Przymierze Zakonu żyje w tym sensie, że jego błogosławieństwa i przekleństwa nadal należą do Izraela, podobnie jak wiele praw i zobowiązań. Oni nadal są do niego przywiązani, zaślepieni, o ile nie umrą dla niego.
  16. Nowoczesny Judaizm próbuje zneutralizować chrześcijaństwo twierdząc, że nauczanie Jezusa (a także nauczanie apostoła Piotra, Jana oraz Jakuba były naukami żydowskimi z czasów Go poprzedzających, natomiast wszelkie nauki anty-żydowskie pochodzą od św. Pawła.
  17. Apostoł Paweł w pewnym sensie uosabiał swój naród, zaś otwarcie ich oczu wkrótce nastąpi. Pomiędzy Żydami wielu jest takich, którzy zdają się być prawdziwymi Izraelitami, lecz są oni jedynie zaślepieni.
  18. Zaślepieni Izraelici nadal są odcięci, lecz nie na zawsze.
  19. Nie na zawsze, lecz dopóki wybór duchowego nasienia, właściwego Królestwa, nie zostanie zakończony.
  20. Aż do czasu skompletowania klasy duchowej.
  21. Aż do czasu końca Wielu Ewangelii.
  22. Aż do czasu drugiego przyjścia Jezusa.