List św. Pawła do Rzymian 12:1: Różnice pomiędzy wersjami

*# ''Bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia'' – {{Hebr. |9:22}}, {{Hebr. 9:23}}; [[Bóg]] przewidział ofiary [[Zakon|Zakonu]] jako cienie „lepszych ofiar” [[Chrystus|Chrystusa]] i Jego naśladowców.<ref>{{HG|418|4}}</ref>

Tylko z uwagi na naszą relację do wielkiego Orędownika. R4632:4

Nie przychodzimy do Boga w sposób bezpośredni, lecz za pośrednictwem Najwyższego Kapłana, który przypisuje swą zasługę i zalicza naszą ofiarę jako część swej własnej. Zostaliśmy stawieni w Boży sposób i zostaliśmy przyjęci. R5423:6

Nasze ofiary dla Jehowy, nasze małe „wszystko”, byłyby nie do zaakceptowania, ponieważ byliśmy dziećmi gniewu, jednakże nasz Najwyższy Kapłan czyni je zdatnymi do przyjęcia. „Bogu niech będą dzięki” (2 Kor. 9:15). HG595:4

Gdy Najwyższy Kapłan przedstawia nas Bogu, okrytych Jego własną zasługą jak szatą, mamy zapewnienie, że nasze ofiary są przyjemne. R5006:5

Jesteśmy uczestnikami w ofierze, nasza ofiara jest uznawana przez Boga za świętą z uwagi na naszą wiarę i społeczność z Najwyższym Kapłanem. R4390:2

Obie ofiary były składane przez kapłana, nie przez cielca ani nie przez kozła; gdy nasz Pan przedstawi krew swej drugiej ofiary (krew swego Kościoła), będzie to przedłożenie „jego własnej krwi”. R4546:6

Śmierć naszego Pana, przedstawiona w śmierci cielca, została zastosowana za domowników wiary, usprawiedliwiając ich darmo od wszelkiego grzechu i dając im możliwość stania się przyjemnymi ofiarami. R4340:4, 1262:5

Od czasu, kiedy nasz Pan ofiarował się na Kalwarii (podstawa dla Nowego Przymierza), kompletuje swe „lepsze ofiary” przedstawiając ciała swych świętych, przyjemnych i godnych przyjęcia przez Boga. R5285:6

Odkupiciel przypisuje Kościołowi zasługę swej ofiary i czyni go zdatnym do przyjęcia jako część swej własnej ofiary. Q376:3

Ponieważ Chrystus staje się ich poręczycielem. R4634:1

Chrystus nadal potrzebuje swej sprawiedliwości, lecz nie potrzebuje już prawa do swego ziemskiego życia oraz sprawiedliwości, jaka szła w parze z tym prawem; przypisuje On je Kościołowi, co jest wystarczające, aby uczynić ich ofiarę świętą. Q339:1

Nie mamy prawa do wiecznego życia, a posiadamy jedynie niewielką cząstkę życia przekazaną nam od Adama. Jezus dzięki swej ofierze ma moc, aby obdarzyć nas restytucyjnym prawem do życia, abyśmy mogli je złożyć w ofierze. Q141:T

Nasza wola zostaje odnowiona, lecz musimy doprowadzić każdą myśl do harmonii z wolą Bożą: najpierw poprzez naukę postępowania zgodnie ze sprawiedliwością, następnie przez szukanie tego, co jest Mu całkowicie przyjemne, a w końcu przez posłuszeństwo Jego doskonałej woli. R4830:6

Oczyszczenie przez usprawiedliwienie z wiary ma na celu oczyszczenie nas, abyśmy mogli być przyjemnymi ofiarami na Jego ołtarzu. R4493:4

Usprawiedliwienie z wiary jest nam dane w pewnym celu i w pewnym czasie – dla umożliwienia nam złożenia w ofierze ziemskich praw restytucyjnych, które uzyskał dla nas Jezus. CR58:6

Jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę w krew Jezusa. Dzięki temu osiągamy stan usprawiedliwienia, przypisanego nam w celu umożliwienia nam ofiarowania naszych ziemskich praw. Zostajemy „zanurzeni w Jego śmierć”. CR75:6

Jest jeden standard, jaki musi być osiągnięty, zanim ktokolwiek zostanie przyjęty przez Ojca jako członek Ciała Chrystusowego. Krokiem tym jest poświęcenie, nawet aż na śmierć. Następnie Odkupiciel przypisuje swą zasługę. CR88:5

„Duszę moją pokrzepia” (Ps. 23:3) – zapis ten odpowiada naszemu usprawiedliwieniu do życia. Przez wiarę wierzący otrzymuje całkowite odnowienie swej duszy, aby miał co ofiarować Bogu. R3269:5

„W Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”. Wszyscy, którzy przez wiarę uchwycili się tego nowego źródła życia, zostają przez Boga uznani jako mający w nim udział tak, że mają dostęp do Ewangelii, która rozpoczęła się wraz z naszym Panem. R875:6*

Nasze ofiary są uznawane za święte z uwagi na przypisanie zasługi Chrystusowej. Ofiary te są przyjmowane przez Boga, który spładza ofiarującego do nowej natury jako Nowe Stworzenie. R4591:6

Nasza dobrowolna służba i ofiarowanie jako Nowych Stworzeń. R4495:1

To wpływ ducha Głowy, jakim są oni obdarzani, sprawia, że ofiarują oni usprawiedliwione ciało. R4398:5

Od chwili całkowitego poświęcenia się Jego woli zostajemy łaskawie uznani przez Boga za świętych przez Chrystusa, ponieważ taką winna być nasza wola i nasz wysiłek; mamy walczyć z naszymi niedoskonałościami. R1739:2, 1262:5

Każdego dnia chrześcijanie powinni czynić rozrachunek z Panem. Jeżeli wyjdą na jaw ich braki, powinni niezwłocznie ubiegać się o przebaczenie przez zasługę ofiary Zbawiciela. R5420:5

Wszyscy członkowie Ciała Mesjasza przeszli drogę krzyża – uznając swe własne niedoskonałości oraz Jezusa i Jego ofiarę jako zadośćuczynienie za swe grzechy. SM186:T

Nasze grzechy zostały łaskawie przykryte zasługą Jego ofiary. Tym samym chłosta, jaka nas dosięga, nie jest karą za niedoskonałości naszego ciała, lecz ma charakter dyscyplinujący, abyśmy byli w Nim zupełni. R3133:4

Wielu wydaje się, że wystarczy oddać pewną część swego czasu i środków. Kain przyszedł z taką ofiarą i nie została ona przyjęta. Lepsza ofiara Abla została przyjęta. R328:6*

Patrząc na przykłady Kaina i Abla, Izaaka i Ismaela, Jakuba i Ezawa, starajmy się ofiarować Bogu takie ofiary, jakie On chętnie przyjmuje, w odpowiednim duchu, tak, jak uczyniła to nasza Głowa. On jest naszym doskonałym wzorem. R2778:5

Nie dziesięcinę, lecz wszystko, co posiadamy (Łuk. 14:33). Tak Chrystus powiększył Zakon. Mamy oddać wszystko, co możemy, w tak bezpośredni sposób, jak to jest tylko możliwe, zaś pozostała część winna być Mu oddana w bardziej pośredni sposób. HG583:1

Ofiara nie jest obowiązkiem ani wymogiem. Ojciec nigdy nie wymusza ofiar, lecz je przyjmuje. Teraz jest miły czas dla dokonywania tych ofiar i takie są warunki społeczności z Nim. R5422:3

144.000 zostało usprawiedliwionych z wiary w krew Jezusa, która uczyniła ich ofiarę zdatną do przyjęcia. Ich ofiary nie zostały wymuszone sprawiedliwością, w związku z czym, otrzymują wielką nagrodę. R4262:5

Jako synowie i dziedzice. R1008:4

Starożytni Święci stawili swe ciała i swe życie, lecz Bóg nie chciał przyjąć na swój ołtarz niedoskonałego stworzenia. Naśladowcy Jezusa są przyjmowani, ponieważ zostali uczynieni doskonałymi przez Odkupiciela. R4836:1

Trzy i pół roku po wydarzeniach na Golgocie, gdy Bóg przekazał posłannictwo Ewangelii Korneliuszowi, Jego łaska została otwarta dla pogan tak jak dla Żydów – „przegroda muru nieprzyjaźni” została zburzona (Efez.2:14). R5101:1

Teraz jest czas, gdy Bóg nas przyjmie. Czas ten nie będzie trwał zawsze. Ustanie on, gdy ostatni członek klasy Oblubienicy zostanie zgromadzony i wówczas ofiary nie będą już więcej sprawowane. CR55:4

Nasz Najwyższy Kapłan nie zastosuje zasługi swego okupu za świat, dopóki nie nadejdzie koniec tego wieku, gdy zaprzestanie wykorzystywać ją na rzecz Kościoła – umożliwiając pociągniętym przez Ojca stawienie siebie jako ofiarę. R4832:2

Pod koniec tego wieku krew „święta i przyjemna”, dzięki zasłudze Jezusa, zostanie zastosowana „za cały lud”. R4537:6

Bogu – Któremu została zapłacona cena. E450; R685:4

Ponieważ ofiara naszego Pana była pod każdym względem przyjemna dla Ojca. R4546:3, 4965:2, 4390:2; Q489:6

Duchowa („rozumna”, BG) służba – Wiara w Odkupiciela, której towarzyszy ofiarowanie na służbę sprawiedliwości, owocuje usprawiedliwieniem – lecz nie jest równoznaczna z ofiarą. Ofiara jest aktem dobrowolnym, a nie wymaganym. F152

Każdy inny sposób postępowania jest nierozsądnym, nieracjonalnym, niemądrym. R3326:4

Odmowa przyjęcia tej oferty oznaczałaby infantylność osądu, słabość umysłu. R5424:1,4

Dla Jezusa była to rozsądna służba, a zatem, dla nas, z pewnością, powinna ona być jeszcze bardziej rozsądna. R5423:2

Byłoby bardzo nierozsądnym, aby przyjąć wspaniałą Bożą łaskę, a następnie zaniechać prowadzenia życia zgodnie z wymogami, jakie się z nią wiążą. R5423:4

Poświęcenie się jest normalną reakcją dla wszystkich inteligentnych Bożych stworzeń. R5134:2, 5477:3, 5423:1

Wdzięczny trędowaty był przykładem charakteru, jakiego Bóg poszukuje. Jeżeli zostaliśmy usprawiedliwieni, oczyszczeni, okryci, pobłogosławieni i objęci łaską, powinniśmy w zamian paść przed Nim na twarz jako żywe ofiary. R2723:1

Każdy, kto posiada ducha zdrowego zmysłu, zdolnego rozważyć zalety i wady obecnego życia w porównaniu z wiecznym życiem w Bożym Królestwie, musi wyznać, że zasadnym jest złożenie w ofierze naszego życia. R2659:4

Oddanie się przez nas Panu było „odpowiedzią dobrego sumienia dla Boga” (1 Piotra 3:21, przekład Biblii Króla Jakuba). SM345:1

Jeżeli było właściwe dla Żyda, aby oddawać jedną dziesiątą całego swego przychodu na dobroczynne cele, o ileż bardziej właściwe jest, abyśmy my, którzy zostaliśmy objęci jeszcze większą łaską, oddali naszemu Bogu wszystko, co posiadamy. R2486:4

Tak by było, gdyby nie została obiecana żadna nagroda. R1586:2

Jedyny bezpieczny sposób postępowania dla każdego z usprawiedliwionych leży w poświęceniu, to znaczy, w dobrowolnym i zupełnym poddaniu się Chrystusowi. Wszyscy, którzy zdają sobie sprawę z wolności płynącej z przebaczenia w Chrystusie, winni się Mu oddać. R1066:5

Pan nie zaprasza nas obecnie do ofiarowania samych siebie bez jakiejkolwiek nagrody. R5423:2

Nagroda, jaka się z tym wiąże, jast niewyobrażalnie upragnioną i cenną. R5423:4

Oddawszy naszą wolę Panu i wyruszywszy w pielgrzymkę wąską ścieżką, powinniśmy starać się zrozumieć, na czym ma polegać nasza rozsądna służba dla Niego, jakie rzeczy są przyjemne, a jakie naganne. R5745:1

Powinniśmy starać się zrozumieć, co Biblia nazywa „rozsądnym” – gorliwe pragnienie oddawania Bogu dziękczynienia za Jego wielkie miłosierdzie i miłość, oraz poznawania Bożej woli, abyśmy mogli ją czynić. R5677:6

Doszedłszy do miejsca, gdzie stajemy się odbiorcami niebiańskich błogosławieństw i łaski tej społeczności, powinniśmy uznać za rozsądną służbę stawienie własnych ciał jako żywych ofiar dla Niego. R3966:2

Dzięki Bogu nie jesteśmy już obcymi, ponieważ usłyszeliśmy głos Mistrza i przyjęliśmy Pańską łaskę, zapewnioną nam w ofierze Odkupiciela, oraz weszliśmy do miejsca świętego. CR35:1

Rozdział ten łączy się z Psalmem 121 oraz zapisem Mat. 6:33, jako opisami „szczęśliwego zakończenia”. HG474:5

Gdy już odpowiedzieliśmy na Boskie „powołanie” i weszliśmy w przymierze ofiary z Chrystusem (Ps. 50:5) aż na śmierć wraz z Nim, wówczas wymagane są uczynki, zaparcie się samego siebie i cierpienia. R4494:4

Cały Kościół wylewa aż na śmierć swoją duszę, bierze udział we wszystkich cierpieniach Pana, w związku z czym, będzie mieć udział we wszystkich Jego radościach i błogosławieństwach. SM783:1

Czytamy o częstych odwołaniach się do rozsądku, który jest zaspokajany odwołaniami do Boskiej prawdy: Bóg oczekuje od swego ludu okazania rozsądnej wiary, wypływającej z logicznego rozumowania, opartego na ustalonych przesłankach. R1566:1

Jedynie nowy umysł, zabezpieczony przez poświęcenie całego istnienia Bogu, będzie w stanie przeobrazić zdeprawowane serce. Polegając jedynie na doskonaleniu intelektu, świat wspiera się na złamanej lasce. R1189:6

Ludzie twierdzący, że są chrześcijanami, nie zostali nauczeni zbliżać się do Boga we właściwy sposób. Nigdy nie przeszli oni od potępienia do usprawiedliwienia, przez wiarę w Jezusa i poświęcenie się Bogu. CR494:5

Jeżeli ktokolwiek stawi się Bogu po wyznaczonym czasie, zostanie nagrodzony wraz ze Starożytnymi Świętymi. Ofiara jest rozsądną służbą, a Bóg daje wielkie nagrody. R4836:2