3 Księga Mojżeszowa - rozdział 17: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 45 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{3 Mojż. 17:1 | {{3 Mojż.|17:1|BG}} | ||
{{3 Mojż.|17:2|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:3|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:4|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:5|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:6|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:7|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:8|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:9|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:10|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:11|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:12|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:13|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:14|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:15|BG}} | |||
{{3 Mojż.|17:16|BG}} | |||
[[Category:3 Księga Mojżeszowa|17]] | |||
Aktualna wersja na dzień 18:29, 9 sie 2015
17:1 Tedy rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
17:2 Mów do Aarona i do synów jego, i do wszystkich synów Izraelskich, a powiedz im: Tać jest rzecz, którą przykazał Pan mówiąc:
17:3 Ktobykolwiek z domu Izraelskiego zabił wołu, albo owcę, albo kozę w obozie, albo kto by zabił za obozem,
17:4 A do drzwi namiotu zgromadzenia nie przywiódłby tego, aby ofiarował ofiarę Panu, przed przybytkiem Pańskim, krwi winien będzie on mąż, krew przelał; przetoż wytracony będzie on mąż z pośrodku ludu swego.
17:5 Synowie tedy Izraelscy przywiodą ofiary swoje, które zabijali na polu; przywiodą je Panu do drzwi namiotu zgromadzenia, do kapłana; a tak niechaj sprawują ofiary spokojne Panu.
17:6 I wyleje kapłan krew na ołtarz Pański u drzwi namiotu zgromadzenia, a spali tłustość ku wdzięcznej wonności Panu.
17:7 I nie będą ofiarować więcej ofiar swych dyjabłom, z którymi cudzołożyli; ta ustawa wieczna będzie im w narodziech ich.
17:8 Nadto im jeszcze powiedz: Jeźliby kto z domu Izraelskiego, albo z przychodniów między wami mieszkających chciał ofiarować ofiarę całopalenia, albo inszą ofiarę,
17:9 A do drzwi namiotu zgromadzenia nie przywiódłby jej, aby ją ofiarował Panu, wytracony będzie człowiek ten z ludu swego.
17:10 A ktobykolwiek z domu Izraelskiego, albo z przychodniów którzy by gośćmi byli między nimi, jadł krew jaką, postawię rozgniewaną twarz swą przeciwko człowiekowi krew jedzącemu, i wygładzę go z pośrodku ludu jego.
17:11 Albowiem dusza wszelkiego ciała we krwi jego jest; a Ja dałem ją wam na ołtarz ku oczyszczeniu dusz waszych; bo krew jest, która duszę oczyszcza.
17:12 Dla tegoż powiedziałem synom Izraelskim: Żaden między wami nie będzie jadał krwi; ani przychodzień, który gościem jest między wami, nie będzie jadał krwi.
17:13 I ktobykolwiek z synów Izraelskich, albo z przychodniów, którzy są gośćmi między wami, goniąc ułowił jakie zwierzę albo ptaka, co się godzi jeść, tedy krew z niego wypuści, i zasypie ją piaskiem.
17:14 Bo dusza każdego ciała jest krew jego, która jest miasto duszy jego; przetożem powiedział synom Izraelskim: Krwi wszelkiego ciała jeść nie będziecie; bo dusza wszelkiego ciała jest krew jego; kto by ją kolwiek jadł, wytracony będzie.
17:15 Jeźliby też kto jadł co zdechłego, albo od zwierza rozszarpanego, tak w domu zrodzony, jako przychodzień, tedy upierze szaty swoje i omyje się wodą, a nieczystym będzie aż do wieczora; potem czysty będzie.
17:16 Ale jeźliby nie uprał szat swoich, a ciała swego nie omył, poniesie nieprawość swoję.