Księga Joba - rozdział 32: Różnice pomiędzy wersjami
m (1 wersja) |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Ijoba 32:1 | {{Ijoba|32:1|BG}} | ||
{{Ijoba|32:2|BG}} | |||
{{Ijoba|32:3|BG}} | |||
{{Ijoba|32:4|BG}} | |||
{{Ijoba|32:5|BG}} | |||
{{Ijoba|32:6|BG}} | |||
{{Ijoba|32:7|BG}} | |||
{{Ijoba|32:8|BG}} | |||
{{Ijoba|32:9|BG}} | |||
{{Ijoba|32:10|BG}} | |||
{{Ijoba|32:11|BG}} | |||
{{Ijoba|32:12|BG}} | |||
{{Ijoba|32:13|BG}} | |||
{{Ijoba|32:14|BG}} | |||
{{Ijoba|32:15|BG}} | |||
{{Ijoba|32:16|BG}} | |||
{{Ijoba|32:17|BG}} | |||
{{Ijoba|32:18|BG}} | |||
{{Ijoba|32:19|BG}} | |||
{{Ijoba|32:20|BG}} | |||
{{Ijoba|32:21|BG}} | |||
{{Ijoba|32:22|BG}} | |||
[[Category:Księga Joba|32]] | |||
Aktualna wersja na dzień 18:44, 9 sie 2015
32:1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
32:2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
32:3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
32:4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
32:5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
32:6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
32:7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
32:8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
32:9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
32:10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
32:11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
32:12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
32:13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
32:14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
32:15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
32:16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
32:17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
32:18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
32:19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
32:20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
32:21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
32:22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.