1 Księga Kronik - rozdział 22: Różnice pomiędzy wersjami
m (1 wersja) |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{1 Kron. 22:1}} | {{1 Kron.|22:1|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:2}} | {{1 Kron.|22:2|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:3}} | {{1 Kron.|22:3|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:4}} | {{1 Kron.|22:4|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:5}} | {{1 Kron.|22:5|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:6}} | {{1 Kron.|22:6|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:7}} | {{1 Kron.|22:7|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:8}} | {{1 Kron.|22:8|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:9}} | {{1 Kron.|22:9|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:10}} | {{1 Kron.|22:10|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:11}} | {{1 Kron.|22:11|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:12}} | {{1 Kron.|22:12|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:13}} | {{1 Kron.|22:13|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:14}} | {{1 Kron.|22:14|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:15}} | {{1 Kron.|22:15|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:16}} | {{1 Kron.|22:16|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:17}} | {{1 Kron.|22:17|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:18}} | {{1 Kron.|22:18|BG}} | ||
{{1 Kron. 22:19}} | {{1 Kron.|22:19|BG}} | ||
[[Category:1 Księga Kronik|22]] |
Wersja z 16:15, 9 sie 2015
22:1 I rzekł Dawid: Toć jest miejsce domu Pana Boga, i to ołtarz na całopalenie Izraelowi. 22:2 Przetoż rozkazał Dawid, aby zgromadzono cudzoziemców, którzy byli w ziemi Izraelskiej; i postanowił z nich kamienników, aby ciosali kamienie czworograniaste na budowanie domu Bożego. 22:3 Żelaza taż bardzo wiele na gwoździe, i na drzwi w bramach, i na spajanie nagotował Dawid, i miedzi wagę niezliczoną. 22:4 Drzewa taż cedrowego bez liczby, albowiem nawieźli Dawidowi Sydończycy i Tyryjczycy drzewa cedrowego bardzo wiele. 22:5 Bo rzekł był Dawid: Salomon, syn mój, jest młodzieńczykiem małym, a dom ma być zbudowany Panu wielki i znamienity, któregoby imię i sława po wszystkiej ziemi była; przetoż teraz nagotuję mu potrzeb. I nagotował Dawid przed śmiercią swą bardzo wiele potrzeb. 22:6 Tedy zawołał Salomona, syna swego, a przykazał mu, aby zbudował dom Panu, Bogu Izraelskiemu. 22:7 I rzekł Dawid do Salomona: Synu mój! Umyśliłem był w sercu mojem, zbudować dom imieniowi Pana Boga mego. 22:8 Ale się stało do mnie słowo Pańskie, mówiąc: Wieleś krwi rozlał, i wielkieś wojny prowadził; nie będziesz budował domu imieniowi memu, przeto żeś wiele krwi rozlał na ziemię przedemną, 22:9 Oto syn, któryć się urodzi, będzie mężem spokojnym; bo mu dam odpocznienie od wszystkich nieprzyjaciół jego zewsząd. Przetoż Salomon będzie imię jego; albowiem pokój i odpocznienie dam Izraelowi za dni jego. 22:10 On zbuduje dom imieniowi memu; on mi będzie za syna, a ja mu będę za ojca, i utwierdzę stolicę królestwa jego nad Izraelem aż na wieki. 22:11 Przetoż Pan będzie z tobą, synu mój! I będzieć się szczęściło, i zbudujesz dom Pana, Boga twego, jako mówił o tobie. 22:12 Wszakże niech ci da Pan roztropność, i zmysł, a niech cię postanowi nad Izraelem, abyś strzegł zakonu Pana Boga twego. 22:13 Tedy szczęśliwym będziesz, jeźli strzedz i czynić będziesz przykazania i sądy, które rozkazał Pan przez Mojżesza Izraelowi. Zmacniajże się, a bądź mężem, nie bój się ani się lękaj. 22:14 A otom ja w utrapieniu mojem nagotował na dom Pański złota sto tysięcy talentów, i srebra tysiąc tysięcy talentów do tego miedzi i żelaza bez wagi, bo tego wiele jest: drzewa także, i kamienia nagotowałem, a ty do tego przyczynisz. 22:15 Masz też u siebie wiele rzemieślników, kamiennikówi i murarzy, i cieśli, i wszelkich biegłych w każdem rzemieśle. 22:16 Złota, srebra, i miedzi, i żelaza niemasz liczby; wstańże a czyń, a Pan będzie z tobą. 22:17 I przykazał Dawid wszystkim książętom Izraelakim, aby pomagali Salomonowi synowi jego; 22:18 Mówiąc: Izali Pan Bóg wasz nie jest z wami, który wam dał odpocznienie zewsząd? Bo dał w rękę moję obywateli tej ziemi, i poddane jest ta ziemia Panu i ludowi jego. 22:19 Teraz tedy oddajcie serce swe i duszę swoję, abyście szukali Pana, Boga waszego; i wstańcie, a budujcie świątnicę Panu Bogu, żebyście tam wnieśżli skrzynię przymierza Pańskiego, i naczynia święte Boże, do domu, który będzie zbudowany imieniowi Pańskiemu.