Księga Joba - rozdział 20

20:1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł: 20:2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył. 20:3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię. 20:4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi? 20:5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka? 20:6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego: 20:7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział? 20:8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne. 20:9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego. 20:10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł. 20:11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą. 20:12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim; 20:13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego: 20:14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego. 20:15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg. 20:16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy. 20:17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła. 20:18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi. 20:19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim, 20:20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać. 20:21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego. 20:22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań. 20:23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego. 20:24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny. 20:25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy. 20:26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie. 20:27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu. 20:28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego. 20:29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.