Księga Joba - rozdział 22

22:1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł: 22:2 Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując. 22:3 Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje? 22:4 Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu? 22:5 Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim? 22:6 Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich. 22:7 Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba. 22:8 Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej. 22:9 Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś. 22:10 A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły. 22:11 Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię. 22:12 Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie. 22:13 Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie? 22:14 Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się. 22:15 Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi? 22:16 Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich. 22:17 Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący? 22:18 Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.) 22:19 Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich. 22:20 Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł. 22:21 Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło. 22:22 Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem. 22:23 Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego: 22:24 Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku. 22:25 I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją. 22:26 Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje. 22:27 Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu. 22:28 Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość. 22:29 Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia. 22:30 Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.