Ewangelia św. Łukasza - rozdział 24

24:1 A pierwszego dnia po sabacie bardzo rano przyszły do grobu, niosąc rzeczy wonne, które były nagotowały i niektóre inne z niemi; 24:2 I znalazły kamień odwalony od grobu. 24:3 A wszedłszy w grób, nie znalazły ciała Pana Jezusowego. 24:4 I stało się, gdy się dlatego zatrwożyły, że oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych. 24:5 A gdy się one bały i schyliły twarz swoję ku ziemi, rzekli do nich: Cóż szukacie żyjącego między umarłymi? 24:6 Nie maszci go tu, ale wstał: wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei, 24:7 Mówiąc: Iż Syn człowieczy musi być wydany w ręce ludzi grzesznych, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. 24:8 I wspomniały na słowa jego. 24:9 A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenastu i innym wszystkim. 24:10 A była Maryja Magdalena i Joanna, i Maryja, matka Jakóbowa, i inne z niemi, które to powiadały Apostołom. 24:11 Ale się im zdały jako plotki słowa ich, i nie wierzyli im. 24:12 Tedy Piotr wstawszy, bieżał do grobu, a nachyliwszy się, ujrzał same tylko prześcieradła leżące, i odszedł, dziwując się sam u siebie temu, co się stało. 24:13 A oto dwaj z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajan od Jeruzalemu, które zwano Emaus. 24:14 A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało. 24:15 I stało się, gdy oni rozmawiali i wespół się pytali, że i Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi. 24:16 Ale oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali. 24:17 I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, które macie między sobą idąc, a jesteście smutni? 24:18 A odpowiadając mu jeden, któremu było imię Kleofas, rzekł mu: Tyś sam przychodniem w Jeruzalemie, a nie wiesz, co się w niem w tych dniach stało? 24:19 I rzekł im: Cóż? A oni mu rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, mocny w uczynku i w mowie przed Bogiem i wszystkim ludem; 24:20 A jako go wydali przedniejsi kapłani i przełożeni nasi, aby był skazany na śmierć; i ukrzyżowali go. 24:21 A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela; ale teraz temu wszystkiemu dziś jest trzeci dzień, jako się to stało. 24:22 Lecz i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które raniuczko były u grobu; 24:23 A nie znalazłszy ciała jego, przyszły powiadając, iż widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż on żyje. 24:24 I chodzili niektórzy z naszych do grobu, i tak znaleźli, jako i niewiasty powiadały; ale samego nie widzieli. 24:25 Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy! 24:26 Azaż nie musiał Chrystus tego cierpieć i wnijść do chwały swojej? 24:27 A począwszy od Mojżesza i od wszystkich proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były. 24:28 I przybliżył się ku miasteczku, do którego szli, a on pokazywał, jakoby miał dalej iść. 24:29 Ale go oni przymusili, mówiąc: Zostań z nami, boć się ma ku wieczorowi, i już się dzień nachylił. I wszedł, aby został z nimi. 24:30 I stało się, gdy on siedział z nimi za stołem, wziąwszy chleb, błogosławił, a łamiąc podawał im. 24:31 I otworzyły się oczy ich, i poznali go; ale on zniknął z oczu ich. 24:32 I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy z nami w drodze mówił, i gdy nam Pisma otwierał? 24:33 A wstawszy onejże godziny, wrócili się do Jeruzalemu, i znaleźli zgromadzonych onych jedenaście, i tych, którzy z nimi byli, 24:34 Powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Szymonowi. 24:35 A oni też powiedzieli, co się stało w drodze, i jako go poznali w łamaniu chleba. 24:36 A gdy oni to mówili, stanął sam Jezus w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam! 24:37 A oni przelęknąwszy się i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli. 24:38 I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych? 24:39 Oglądajcie ręce moje i nogi moje, żemci ja jest on; dotykajcie się mnie, a obaczcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam. 24:40 A to rzekłszy, pokazał im ręce i nogi. 24:41 Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli od radości, ale się dziwowali, rzekł im: Macie tu co jeść? 24:42 A oni mu podali sztukę ryby pieczonej i plastr miodu. 24:43 A on wziąwszy, jadł przed nimi. 24:44 I rzekł do nich: Teć są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musi wypełnić wszystko, co napisano w zakonie Mojżeszowym i w prorokach, i w psalmach o mnie. 24:45 Tedy im otworzył zmysł, żeby rozumieli Pisma. 24:46 I rzekł im: Takci napisano, i tak musiał Chrystus cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać; 24:47 I aby była kazana w imieniu jego pokuta i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody, począwszy od Jeruzalemu. 24:48 A wy jesteście świadkami tego. 24:49 A oto ja poślę na was obietnicę Ojca mego, a wy zostańcie w mieście Jeruzalemie, dokąd nie będziecie przyobleczeni mocą z wysokości. 24:50 I wywiódł je precz aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje błogosławił im. 24:51 I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, i był niesiony w górę do nieba. 24:52 A oni pokłoniwszy mu się, wrócili się do Jeruzalemu z radością wielką. 24:53 I byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.