Przypowieści Salomona - rozdział 29

29:1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

29:2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

29:3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

29:4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

29:5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

29:6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

29:7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

29:8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

29:9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

29:10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

29:11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

29:12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

29:13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

29:14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

29:15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

29:16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

29:17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

29:18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

29:19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

29:20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

29:21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

29:22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

29:23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

29:24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

29:25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

29:26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

29:27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.