Księga Sędziów - rozdział 17: Różnice pomiędzy wersjami
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Sędz. 17:1 | {{Sędz.|17:1|BG}} | ||
{{Sędz. 17:2 | {{Sędz.|17:2|BG}} | ||
{{Sędz. 17:3 | {{Sędz.|17:3|BG}} | ||
{{Sędz. 17:4 | {{Sędz.|17:4|BG}} | ||
{{Sędz. 17:5 | {{Sędz.|17:5|BG}} | ||
{{Sędz. 17:6 | {{Sędz.|17:6|BG}} | ||
{{Sędz. 17:7 | {{Sędz.|17:7|BG}} | ||
{{Sędz. 17:8 | {{Sędz.|17:8|BG}} | ||
{{Sędz. 17:9 | {{Sędz.|17:9|BG}} | ||
{{Sędz. 17:10 | {{Sędz.|17:10|BG}} | ||
{{Sędz. 17:11 | {{Sędz.|17:11|BG}} | ||
{{Sędz. 17:12 | {{Sędz.|17:12|BG}} | ||
{{Sędz. 17:13 | {{Sędz.|17:13|BG}} | ||
[[Category:Księga Sędziów|17]] |
Wersja z 16:15, 9 sie 2015
17:1 A był niektóry mąż z góry Efraim, imieniem Michas. 17:2 Ten rzekł do matki swojej: Tysiąc i sto srebrników, , któreć było ukradziono, o któreś przeklinała, i mówiłaś, gdym i ja słyszał, oto srebro to u mnie jest, jam je wziął. I rzekł matka jego: Błogosławionyś, synu mój, od Pana. 17:3 A tak wrócił tysiąc i sto srebrników matce swojej; i rzekła matka jego: Zaiste poświęciłam to srebro Panu z ręki mojej dla ciebie, synu mój, aby uczyniono z niego ryty i lany obraz, przetoż teraz oddawam ci je. 17:4 I wrócił ono srebro matce swojej. Tedy wziąwszy matka jego dwieście srebrników, dała je złotnikowi; i uczynił z nich obraz ryty i lany, który był w domu Michasowym. 17:5 A miał ten Michas kaplicę bogów, sprawił też był Efod i Terafim, a poświęcił ręce jednego z synów swych, aby mu był za kapłana. 17:6 W one dni nie było króla w Izraelu; każdy, co był dobrego w oczach jego, czynił. 17:7 I był młodzieniec z Betlehem Juda, które było w pokoleniu Juda, a ten będąc Lewitą był tam przychodniem. 17:8 Wyszedł tedy on mąż z miasta Betlehem Juda, aby mieszkał, gdzieby mu się trafiło; i przyszedł na górę Efraim aż do domu Michasowego, idąc drogą swoją. 17:9 Tedy rzekł do niego Michas: Skąd idziesz? I odpowiedział mu: Jam jest Lewita z Betlehem Juda, a idę, abym mieszkał gdzieby mi się trafiło. 17:10 I rzekł mu Michas: Zostań u mnie, a bądź mi za ojca i za kapłana, a jać dam dziesięć srebrników do roku, i dwie szaty, i pożywienie twoje; i szedł za nim on Lewita. 17:11 I upodobało się Lewicie mieszkać z mężem onym; a był przy nim on młodzieniec jako jeden z synów jego. 17:12 I poświęcił Michas ręce Lewity, i był mu on młodzieniec za kapłana, i mieszkał w domu Michasowym. 17:13 Tedy rzekł Michas: Teraz wiem, że mi będzie Pan błogosławił, gdyż mam Lewitę za kapłana.