Księga Joba - rozdział 5

5:1 Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz? 5:2 Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść. 5:3 Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego. 5:4 Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał. 5:5 Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych. 5:6 Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot. 5:7 Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę. 5:8 Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję; 5:9 Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz; 5:10 Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola; 5:11 Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu; 5:12 Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego; 5:13 Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy. 5:14 We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe. 5:15 Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika. 5:16 Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe. 5:17 Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj, 5:18 Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają. 5:19 Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe. 5:20 W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza. 5:21 Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie. 5:22 W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz. 5:23 Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi. 5:24 I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz. 5:25 Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi. 5:26 Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego. 5:27 Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.