Księga Joba - rozdział 33

33:1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy. 33:2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem. 33:3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą. 33:4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię. 33:5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie. 33:6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony. 33:7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię. 33:8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich. 33:9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości. 33:10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego. 33:11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich. 33:12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek. 33:13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia? 33:14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa. 33:15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu: 33:16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje, 33:17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął; 33:18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił. 33:19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą. 33:20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny. 33:21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było; 33:22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących. 33:23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego: 33:24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie. 33:25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej. 33:26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego; 33:27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno. 33:28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość. 33:29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem, 33:30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących. 33:31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił. 33:32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił. 33:33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.