Księga Psalmów - rozdział 73

73:1 Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca. 73:2 Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje, 73:3 Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych. 73:4 Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich. 73:5 W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają. 73:6 Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną. 73:7 Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca. 73:8 Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią. 73:9 Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi. 73:10 A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją, 73:11 Że mówią:Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy? 73:12 Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw. 73:13 Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam. 73:14 Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek. 73:15 Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw. 73:16 Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało; 73:17 Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich. 73:18 Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie. 73:19 Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu. 73:20 Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz. 73:21 Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie: 73:22 Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę. 73:23 A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję. 73:24 Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię. 73:25 Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam. 73:26 Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki. 73:27 Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie. 73:28 Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.