Księga Psalmów - rozdział 147

147:1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała. 147:2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza. 147:3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich. 147:4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa. 147:5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby. 147:6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża. 147:7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie; 147:8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach; 147:9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego. 147:10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich. 147:11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego. 147:12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego. 147:13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie. 147:14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię. 147:15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego. 147:16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje. 147:17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi? 147:18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody. 147:19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi. 147:20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.