Przypowieści Salomona - rozdział 12

12:1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.

12:2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

12:3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

12:4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

12:5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.

12:6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

12:7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.

12:8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.

12:9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.

12:10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.

12:11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

12:12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.

12:13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

12:14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

12:15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

12:16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.

12:17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

12:18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

12:19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

12:20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.

12:21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.

12:22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.

12:23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

12:24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.

12:25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.

12:26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.

12:27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

12:28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.