Przypowieści Salomona - rozdział 29

29:1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra. 29:2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud. 29:3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność. 29:4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją. 29:5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego. 29:6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się. 29:7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności. 29:8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew. 29:9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju. 29:10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego. 29:11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga. 29:12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni. 29:13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca. 29:14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie. 29:15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję. 29:16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają. 29:17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej. 29:18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest. 29:19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada. 29:20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim. 29:21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna. 29:22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy. 29:23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje. 29:24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go. 29:25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie. 29:26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego. 29:27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.