Ewangelia św. Mateusza 6:9

6:9 Wy tedy tak się módlcie; Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje;

Komentarz

• A wy tak

  Nie jak forma do powtarzania, ale jedynie jako przykład, w jaki sposób układać nasze modlitwy.

  W duchu pochwalnym, oddającym cześć.

  Lecz niekoniecznie w tych słowach.

  Zauważmy jej zwięzłość, prostotę, bezpośredniość i uporządkowanie.

  Porządek modlitwy jest piękny – głównym motywem jest oddanie chwały Bogu oraz realizacja Boskiego planu, następnie fizyczne potrzeby.

  W tzw. „modlitwie Pańskiej” mamy siedem próśb.

• Się módlcie

  Wy, którzy jesteście synami, a nie dziećmi gniewu Efezj. 2:3 lub których ojcem jest diabeł Jan 8:44

  Z modlitwy płynie wielkie błogosławieństwo; zostaliśmy tak stworzeni, że oddawanie chwały Bogu i pragnienie modlitwy należą do najwyższych wartości naszej natury.

  Nie tylko że powinniśmy mieć określone pory modlitwy, ale powinniśmy mieć ducha modlitwy we wszelkich sprawach naszego życia.

  Modlitwa jest przywilejem. Jezus nie nakazał swym uczniom, aby się modlili ani nawet nie przekazał im formy modlitwy, dopóki go o to nie poprosili.

  Zauważmy, iż Jezus nigdy nie nauczał tłumów, jak mają się modlić ani nie wskazywał, że powinny to czynić – pomimo tego, iż tłumy, z którymi miał do czynienia, to był nominalny lud Boży.

  Pan nie powiedział, w jaki sposób ma się modlić świat.

  Dzieci w szkole nie powinny być uczone powtarzania „modlitwy Pańskiej”.

• Ojcze nasz

  Uczucie prawdziwego ojca dla swego dziecka, jedno z najcenniejszych na świecie, jest użyte dla zilustrowania stosunku Bożych poświęconych do Stworzyciela.

  Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego. – Jan 1:12

  Tylko poświęceni, spłodzeni z ducha, mogą zwracać się do Boga „Ojcze Nasz”.

  Uważamy, iż dzieci osób wierzących oraz usprawiedliwieni tymczasowo, którzy się jeszcze nie poświęcili, mają prawo zwracać się do Odkupiciela w modlitwie.

  Słowo „nasz” wskazuje na to, iż istnieją również inne dzieci, adoptowane do Bożej rodziny.

  Kiedy Jezus był na ziemi w ciele, apostołowie byli dopiero „przyszłymi” synami.

  Żaden Żyd w tamtych czasach nie zrobił użytku z tego wyrażenia, byli bowiem oni domem sług.

  Modlitwa ta upewniła apostołów, iż pomimo tego, że byli Żydami, to jednak Bóg uznawał ich już za synów, a nie za sługi.

  Wielki Bóg Jehowa jest źródłem życia. Wszelkie życie pochodzi tylko z niego.

  Możemy uważać samych siebie, iż z Boskiego punktu widzenia, za przywróconych (poprzez wiarę w Chrystusa) do początkowej pozycji jako synów Bożych.

  Z faktu tego wynika:

  1. wiara w byt Boski,
  2. zdanie sobie sprawy z własnej zależności od Niego,
  3. wiara w pojednanie poprzez Odkupiciela,
  4. zdanie sobie sprawy z tego, że teraz Bóg przyjmuje daną jednostkę za syna.

  Wskazuje to na fakt, że przychodzący do Boga czyni to na warunkach bliskiej znajomości z wielkim Stworzycielem wszechświata tak, że jest przyjmowany do Boskiej obecności i serca.

  Nie wskazuje to na ojcostwo Boga w stosunku do całego rodzaju ludzkiego.

  Modlitwa celnika, zaaprobowana przez naszego Pana, nie zawierała odniesień do Boga w rodzaju „Ojcze”, ale „Boże” – Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. - Łuk. 18:13

  Mieli oni pokazać swoją wiarę poprzez nazywanie siebie samych synami Bożymi, ale w rzeczywistości nie mówili o sobie w ten sposób.

  Niektórzy ludzie używają słów „Ojcze Nasz” lub „Boże nasz”, lub „Ojcze Niebieski” częściej, niż jest to właściwe. Wydaje się, iż byłoby lepiej, gdyby unikali oni tych powtórzeń.

• Któryś jest w niebie

  Tak jak niebo jest wyżej nad ziemię, tak też mają się Boskie zamiary w stosunku do naszych dróg i idei, dlatego w każdym przypadku to one powinny być preferowane.

• Święć się imię twoje

  Najpierw liczy się wola Boża i oddanie mu czci, jako wyższe nad własne i jakiekolwiek inne interesy.

  Oddawanie chwały Bogu powinno być pierwszym celem w naszych myślach, jednakże traci tę pozycję w ciągu całego naszego dnia, nawet wśród prawdziwego ludu Bożego.

  Wyraża to uwielbienie, oddanie chwały Boskiej dobroci i wielkości oraz związaną z tym cześć.

  Wielkie imię Boże winno być święcone przez wszystkich, również przez tych, którzy do niego przychodzą.

  Czczone, uwielbiane. Boskie imię wyraża Jego charakter, Jego Królestwo i osobowość.

  Głęboka cześć dla wspaniałego charakteru i przymiotów Boga.

  Jego imię przedstawia wszystko to, co sprawiedliwe, mądre i kochające.