Ewangelia św. Mateusza 24:45

24:45 Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny?

Komentarz

• Kto więc
  1. W czasie żniwa.
  2. Niewielu będzie dostarczać domownikom wiary pokarm na czas słuszny w czasie jego obecności.
• Sługą wiernym i roztropnym
  1. Wiernym wobec „Pana”, „swych współsług” oraz „domowników”.
  2. Boża łaska spłynie prawdopodobnie przez kanał ludzki, przez pomoc świadczoną przez współczłonków ciała Chrystusowego, których Pan użyje jako narzędzi do dawania domownikom wiary pokarmu na czas słuszny.
  3. Odkąd istnieje Kościół, Bóg wzbudzał spomiędzy niego pewnych sług dla swego Ciała, o szczególnych zdolnościach w nauczaniu.
  4. Bóg w swoim własnym czasie wzbudza właściwych sług lub wykładowców, aby rozdawali Jego pokarm na czas słuszny.
  5. Sług, którzy troszczą się nie tylko o rozmiar służby, ale także o dokładną współpracę z Bogiem.
  6. Po prostu sługę, który może zostać usunięty w każdym czasie, jeżeli zawiedzie i nie uzna Mistrza w pełni i właściwie w każdym szczególe.
  7. Jeden kanał służący rozprowadzaniu pokarmu w czasie słusznym, choć inne kanały lub współsłudzy będą także używani w celu dostarczenia pokarmu dla czeladzi.
  8. Specjalny wysłannik do Kościoła w tym czasie.
  9. Pewien sługa (ożywiony lub nieożywiony), którego w obecnym czasie Pan użyje w szczególny sposób do rozpowszechniania prawdy.
  10. Pierwotnie fragment ten został zastosowany do pastora Russella przez osobę, która stała się jego zagorzałym wrogiem. Unikał powstałej na tej podstawie dyskusji, za wyjątkiem pewnych komentarzy w IV Tomie i uwag do tego teksu Pisma Świętego w Międzynarodowej Szkole Niedzielnej.
  11. Tysiące czytelników pism pastora Russella wierzy, że to on pełnił tę funkcję. On jednak w swej skromności wykluczył takie zastosowanie tego tytułu.
  12. Chociaż fragment ten, w ogólnym podejściu, zdaje się mieć zastosowanie do jednego szczególnego sługi, możemy jednak zauważyć, że ta sama zasada stosuje się także do każdego sługi w miarę, jak otrzymuje pokarm lub szafarstwo.
  13. Możecie widzieć tu albo klasę, albo jednostkę, cokolwiek mogłoby to być.
  14. Niech każdy wyciągnie swe własne wnioski i zgodnie z nimi działa.
  15. Całe Ciało Chrystusa, wiernie wypełniające swe śluby poświęcenia.
  16. Pan użył Towarzystwa Biblijnego Strażnica jako kanału lub sługi w przekazywaniu wieści o żniwie w najwspanialszy sposób.
• Którego Pan postawił
  1. Pan obiecał, że w czasie swej obecności wydobędzie rzeczy „stare i nowe” oraz że wybierze pewien specjalny kanał, za pomocą którego błogosławieństwa te spłyną na domowników wiary.
  2. Postawił ponad.
  3. Manuskrypty Synaicki i Watykański oddają ten fragment jako „postawi”.
  4. Byłoby nadzwyczajne, gdyby Pan zmienił swój kanał służący do przesyłania prawdy w tak późnej chwili.
  5. W interesie czeladzi i dla jej pocieszenia, radości i błogosławieństwa Mistrz we właściwym czasie da jednemu ze swoich sług klucz do drogocennych skarbów swego Słowa.
  6. Brak jest tutaj jakichkolwiek sugestii odnośnie natchnienia lub nieomylności tego „sługi”. Te cechy należą tylko do Pana, apostołów i proroków.
  7. Pan, mający pieczę nad swym dziełem, może dzisiaj tak jak w każdym innym okresie użyć pewnych wyjątkowych narzędzi dla służby Kościołowi jako całości.
  8. Tekst ten lepiej oddaje przekład Revised Version: „postawi nad czeladzią, aby im dawał pokarm”, jako „sługę” ogółu, a nie jako pana czy mistrza nad nimi.
• Nad czeladzią swoją
  1. Ogólnie rzecz biorąc, nad swym wiernym ludem; nie chodzi tu jednak w ogólności o profesorów nominalnego chrześcijaństwa.
  2. Domownikami wiary.
  3. W kontekście mowa jest o „słudze”, „współsługach” i „czeladzi”. Pan wyznacza głównego sługę prawdy i współsług pomagających rozdawać pokarm domownikom wiary w czasie słusznym.
  4. Gdyby nie było tu mowy ani o „czeladzi”, ani o „współsługach”, można by się wówczas zastanawiać, czy zwrot „sługa” odnosi się do jednego, czy też do wszystkich wiernych sług.
  5. Każdy z członków czeladzi musi badać i sprawdzać wszelkie rzeczy, jakie otrzymuje jako duchowy pokarm, zarówno wtedy, gdy otrzymuje go samodzielnie z Biblii, czy też od sługi albo współsług.
• Aby im dawał
  1. Kiedy będą zdolni go przyjmować.
  2. Jedynie jako kanał do dystrybucji prawdy. Jego zadaniem nie jest tworzenie prawdy, ale wprowadzanie jej w obieg.
  3. Fakt, że posłaniec został zabrany do królestwa, nie powinien wpływać na samą treść posłannictwa, która pozostaje z Kościołem, aby była przekazywaną innym, dopóki wszyscy nie zostaną zgromadzeni.
  4. Darmo wzięliśmy, darmo dawajmy innym ten niebiański pokarm – mannę.
• Pokarm o właściwej porze
  1. Pokarm duchowy.
  2. Prawdę, gdy staje się na czasie, rozdawaną przez Ducha Świętego domownikom wiary.
  3. Rzeczy ukryte będą stopniowo objawiane.
  4. Dla wzmocnienia, podbudowy i przygotowania do udziału w Królestwie.
  5. Głębokie rzeczy odnoszące się do wieku Mesjańskiego, pierwotnie zamknięte, zapieczętowane.
  6. Każdemu, kto ma „uszy do słuchania”.
  7. Pan obficie zastawił stół dobrych rzeczy z Biblii.
  8. Rozpowszechniany w sposób i w ilości nigdy wcześniej nie doświadczonej przez Jego świętych.
  9. Czy możemy się spodziewać, że Pan polecałby kogoś, kto poprzez nauki lub milczeniem wspiera teorie o wiecznych torturach?
  10. Wieść o Królestwie dana Kościołowi w czasie, który Pan uznał za właściwy, aby w nim została przekazana.
  11. Wspomniane szafarstwo nie jest szafarstwem talentów i możliwości, ale szafarstwem duchowego pokarmu.
  12. Wskazując, iż objawienie „tajemnicy” będzie następować stopniowo.
  13. Słowo Boże jest wielką skarbnicą, w której ukrył On dawno temu całą wiedzę, potrzebną Jego dzieciom na przestrzeni wieków.
  14. Żyjemy w szczególnych czasach, gdy część wyjątkowych właściwości Ewangelii jest bardziej podkreślana niż inne.
  15. Żniwo jest najobfitszą porą roku, gdy kłosy proroctw i obietnic rozwinęły się, przynosząc swój złocisty owoc, a stół Pański ugina się pod ich obfitością.
  16. Wiedza o potopie byłaby pokarmem na czas słuszny w czasach Noego, natomiast w dzisiejszych czasach informacja taka nie byłaby pokarmem na czas słuszny.
  17. Dla tych, którym pokarm mleczny został odstawiony.
  18. Rzeczy przyszłe, w miarę, jak nadchodzi czas ich wypełnienia, stają się pokarmem na czas słuszny dla domowników wiary.
  19. Który, rzecz jasna, będzie objawieniem Jego obecności.