List św. Pawła do Rzymian 13:10

13:10 Miłość bliźniemu złości nie wyrządza; a tak wypełnieniem zakonu jest miłość.

Komentarz

• Miłość
  1. Z greckiego „agape”, bezinteresowna miłość.
  2. Znak chrześcijańskiego charakteru.
  3. Bez której żadne inne zalety charakteru nie będą rzeczywiście piękne.
  4. Bóg z radością udziela swego ducha świętego, ducha miłości. Miłość nie widzi ułomności innych ani nie jest ślepa na własne. Nie zachęca do ogólnej krytyki ani nie szuka wad. Jest współczująca, pomocna.
  5. Miłość lubuje się w błogosławieniu. Przeciwko jej czystym i dobroczynnym instynktom nie ma prawa. Jest szlachetna, hojna, wolna, szczera, niesamolubna, miła, łagodnego serca, współczująca, pomocna i prawdziwa.
  6. Nikt nigdy nie będzie miał pełnej Bożej akceptacji bez pełnego ustanowienia w sercu i charakterze tej Boskiej cechy.
  7. Najwyższa miłość do Boga oraz bliźniego jest tą dyspozycją serca, która da nam zwycięstwo w każdej próbie i pokuszeniu.
  8. Istnieje niebezpieczeństwo okazywania miłości braterskiej tam, gdzie powinna być ona powstrzymana w interesie tego brata.
  9. „Bóg jest miłością”. A zatem, gdy człowiek zostanie znów przywrócony do obrazu Boga – do stanu „bardzo dobrego” – wówczas również i on będzie żywym wyrazem miłości.
  10. Odziedziczony grzech pozostaje w silnym przeciwieństwie względem prawa miłości.
• Złego nie wyrządza
  1. Ani nie życzy złego.
  2. Urazu jakiegokolwiek rodzaju.
  3. Nie znajduje przyjemności w wyszukiwaniu wad, nie poszukuje ich.
  4. Lubuje się raczej w uczynkach dobroci i życzliwości.
  5. Miłość do wszystkich braci jest pewnym wskaźnikiem, że miłujemy jako Nowe Stworzenia. Miłość ta znaczy tyle, że nie będziemy wyrządzać im jakiejkolwiek szkody, nie będziemy o nich źle mówić ani nie będziemy nawet domyślać się złych rzeczy.
  6. Jeżeli ktokolwiek rozmyślnie rani drugiego, wówczas w tym samym stopniu rani on samego siebie.
  7. Ktokolwiek czyniłby zło swemu bliźniemu z pełną świadomością, taki nie ma miłości. Niewiedza, uprzedzenia, nieporozumienia i niedoskonałości ciała mogą powodować takie zło w sposób niecelowy.
  8. Jeżeli zranimy naszego bliźniego słowem, czynem lub myślą, to powodem musi być zły motyw – chyba że zrobiliśmy to nieświadomie.
  9. Niektórzy z naszych katolickich lub protestanckich przyjaciół czynili zło swym bliźnim. Nie możemy powiedzieć, że nie posiadali oni miłości, ale nie posiadali oni jej w stopniu wymaganym przez prawo.
  10. Aby o nikim źle nie mówili – Tyt. 3:2.
  11. Prawdziwy żołnierz rozpoczyna kampanię przeciwko dobrze okopanym złym cechom i słabościom swego upadłego ciała. Jego musztra uświadamia mu, że rządzić musi miłość, zaś zła mowa wywodzi się ze złych myśli.
  12. Pan przyjmuje nas do swej szkoły, co oznacza naukę. Bożym celem jest to, aby wszyscy uczniowie dotarli do etapu, gdzie ich serca będą akceptować jedynie to, co jest miłe Panu.
• Wypełnieniem więc
  1. Sformułowanie to prowadzi nas do wniosku, że apostoł miał na myśli żydowski Zakon, a nie prawo Nowego Stworzenia.
• Jest miłość
  1. Z greckiego „agape”, bezinteresowna miłość.
  2. Szlachetna, hojna, wolna, szczera, niesamolubna, dobra, łagodna, współczująca i prawdziwa.
  3. Miłość wyraża pełnię wymagań Zakonu.
  4. Duch Bożego prawa.
  5. Ten rodzaj miłości, który określony został w przykazaniu naszego Pana: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej – Mat. 22:37, Mat. 22:39.
  6. Miłość sięga dalej niż sprawiedliwość. Kościół ma natomiast miłować na najwyższym poziomie życia.
  7. Jeżeli posiadamy czystą, gorącą miłość i kroczymy nie według ciała, ale według ducha.
  8. Nasze najgorętsze uczucia, najgłębsza wdzięczność oraz bezgraniczna wiara i posłuszeństwo winny zostać okazane w naszym postępowaniu względem naszego niebiańskiego Ojca, poprzez wysiłek uczenia się czynienia Jego woli.
  9. Miłość do Pana może zachęcić do okazywania posłuszeństwa względem Jego sprawiedliwych przykazań.
  10. Przepełnienie miłością dotknie nasze zdrowie i naszą siłę duchową i fizyczną; nasze twarze dadzą wyraz temu, że przez wiarę uchwyciliśmy obietnice i codziennie staramy się zachować naszą więź z Panem.
  11. Najwyższa miłość do Boga (trwająca w Jego wielkiej mocy, ufająca Jego mądrości) oraz do bliźniego jak do samego siebie (czysta, spokojna, uprzejma), jest tą dyspozycją serca, która uczyni nas zwycięskimi w próbach.
  12. Gdy mówimy o haftowaniu naszych szat do przeglądu przez Pana albo na zaślubiny, wtedy haft ten przedstawia miłość.
  13. Wyższość miłości polega na tym, że trwać będzie ona przez całą wieczność.
  14. Starając się doścignąć ideał Boskich standardów, niektórzy popadają w niebezpieczeństwo przeciwnego błędu - okazywania miłości braterskiej tam, gdzie powinna być ona powstrzymana w interesie tego brata.
  15. Nagroda „owiec” będzie im dana z uwagi na miłość, którą kultywowały. Pan potraktuje ich uczynki pełne miłości, jakby zostały one uczynione Jemu, uznając ich za braci, mimo iż oni będą w postaci ludzkiej, a On w Boskiej.
  16. Gdy człowiek zostanie przywrócony do stanu będącego obrazem Boga – „bardzo dobry” – wówczas człowiek również będzie miłością.
  17. Samolubstwo - dzieło Szatana, wypiera miłość. Egoistyczne ambicje wywierają oddzielający wpływ i oddalają nas od Pana. Złość, złośliwość, nienawiść i zawiść są gałęziami wyrastającymi z korzenia egoizmu.
• Wypełnieniem
  1. Zakazy „nie będziesz” mogą być mnożone w nieskończoność, aby wypełnić tysiące życiowych sytuacji, ale jeden nakaz „będziesz” obejmuje wszystkie przypadki.
  2. Miłość do Boga poprowadzi nas do czynienia wszystkich tych rzeczy, które są zawarte w Jego Słowie; zaś miłość do naszych bliźnich poprowadzi nas do wypełnienia wszelkich naszych zobowiązań względem nich.
  3. Miłość lubuje się w błogosławieniu, zaś przeciwko jej czystym i życzliwym pobudkom nie ma żadnego prawa.
  4. Werset ten przemawia do wszystkich wierzących, dla których końcem [[zakon|zakonu jest Chrystus; których miłość do Boga wywołuje ducha posłuszeństwa. Aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas – Rzym. 10:4, Rzym. 8:4.
  5. My, którzy jesteśmy w Jezusie Chrystusie, mamy sprawiedliwość zakonu wypełnioną w nas.
  6. Całkowite wypełnienie i zupełne spełnienie wymaga, aby serce było wypełnione miłością.
  7. Miłość winna być sprawdzianem nie tylko uczynków, ale również słów i myśli.
  8. A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej – 1 Tym. 1:5.
  9. Gdy byliśmy grzesznikami, obcymi Bogu, Chrystus za nas umarł. Czyż moglibyśmy nie odpłacić Mu w zamian miłością? Gdy będziemy mieli Jego ducha, będziemy Go miłować, ponieważ miłość poczyna miłość. Samo powstrzymywanie się od złego i miłowanie bliźnich jak siebie samych nie zrealizuje prawa danego Nowym Stworzeniom, ale wypełni zakon sprawiedliwości dany Żydom.
  10. Boskie prawo, jakie Apostoł miał na myśli, to zakon dany Izraelowi (5 Mojż. 6:5, 3 Mojż. 19:18). Wszystkie myśli, cała dusza i siła są wymagane dla wypełnienia tego zakonu.
  11. Członkostwo w Królewskim Kapłaństwie, które wiąże się przymierzem położenia swego życia jako ofiary, wymaga czegoś ponad wypełnienie wymogów zakonu. Wymaga miłości aż do stopnia samoofiary.
  12. Miłość do Boga kontroluje życie pod względem świętości, natomiast miłość do bliźniego czyni to w odniesieniu do ziemskiej sprawiedliwości.
  13. Jeżeli kultywujemy i posiadamy stan serca pełen miłości (na Boże podobieństwo), będzie on przyjęty, ponieważ ofiara Jezusa uzupełnia wszelkie braki.
  14. Ktokolwiek nie spełnia warunku miłości w sercu, jest niezdatny do Królestwa i nie będzie członkiem Małego Stadka ani Wielkiego Grona. W czasie Wieku Tysiąclecia wszyscy muszą faktycznie osiągnąć stan doskonałej miłości.
  15. Ktokolwiek będzie miał jej najwięcej, ten najbardziej zbliży się do wzoru.
  16. Jezus powiedział bogatemu młodzieńcowi: „Brak ci jednej rzeczy”. Nie rozumiesz ducha prawa. Dostrzegasz zewnętrzną powłokę, ale przeoczasz istotę rzeczy – miłość (Mar. 10:21).
  17. W przypadku świata, na początku nowego wieku, stwierdzenie: „Powinniście miłować wszystkich” byłoby ponad jego siły. Będą oni potrzebowali pewnych prostych stwierdzeń, tak jak w Dekalogu.
• Zakonu
  1. Boskiego prawa, a zwłaszcza zakonu danego Izraelowi.
  2. Prawo miłości jest przeczystym prawem Bożym. Zostało ono zapisane w doskonałej naturze pierwszego doskonałego człowieka, gdy został stworzony na Boże podobieństwo i obraz.
  3. Zostaliśmy uwolnieni od litery prawa przez śmierć Chrystusa. Jeżeli kroczymy w duchu prawa (miłości), nie ma wówczas potępienia. Możemy mieć życie przez Chrystusa.
  4. Władza nad ziemią, jaka została przekazana człowiekowi, miała być wykonywana w harmonii z prawem miłości.
  5. Dziesięć przykazań nie było danych Kościołowi, lecz ich duch jest zawarty w słowie miłość, które jest prawem nowego stworzenia.
  6. Gdy człowiek zostanie przywrócony do stanu będącego obrazem Boga – „bardzo dobry” – wówczas człowiek również będzie miłością.
  7. Ci, którzy poświęcili się Panu, mają czyste serca. Jednakże ta czystość ich serc i woli nie niweczy walki, którą toczą. Prawo ich zdeprawowanych członków pochodzi z samolubstwa.
  8. Podobieństwo do Boga wyraża się podobieństwem w miłości. Nasz wielki Stworzyciel, jedyny żyjący i prawdziwy Bóg, może być w ten sposób skontrastowany z wszystkimi pogańskimi bóstwami pogan, które są bezlitosne, pozbawione miłosierdzia, mściwe, diabelskie.
  9. Ludzkie rozumowanie może być ziemskie i egoistyczne; podczas gdy mądrość z góry pochodząca oparta na podstawie sprawdzonego Boskiego objawienia, jest czysta, pokojowa, łagodna.
  10. Jeżeli zachowujemy czystą i gorącą miłość, postępujemy nie według ciała, lecz według ducha, wówczas uznani jesteśmy za tych, w których wypełnione zostało prawo.