1 Księga Mojżeszowa - rozdział 2

Z Notatki Biblijne
Wersja z dnia 22:24, 5 sie 2015 autorstwa Łukasz (dyskusja | edycje) (1 wersja)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Nawigacja 1 Księga Mojżeszowa 2:1 2:2 I dokończył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił.

Komentarz

  • Dnia siódmego – Siódmy Okres 7000 lat długi, którego długość daje nam pojęcie o długości poprzednich okresów[1]
  • Odpoczął Bóg – Aby dać Synowi przywilej dokończenia dzieła[2]

Przypisy

  1. ↑ F-46
  2. ↑ F-47

2:3 I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.

Komentarz

  • I poświęcił go – W planie Bożym okazuje się, że po sześciu epokach równej długości, miał nastąpić siódmy okres szczególnych błogosławieństw, jak jest to pokazane w siódmym dniu przeznaczonym na odpoczynek, siódmy rok, czyli rok odpoczynku i siódmy tysiąc lat, albo „czasy naprawienia wszystkich rzeczy”[1]
  • Iż weń odpoczął – W międzyczasie dozwolił na grzech i panowanie złego[2]

Przypisy

  1. ↑ R-1605:2
  2. ↑ R-2917:377

2:4 Teć są zrodzenia niebios, i ziemi, gdy były stworzone, dnia, którego uczynił Pan Bóg ziemię i niebo.

Komentarz

  • Te są – Jako ilustracja pokazująca niedorzeczność tak zwanych biblijnych krytyków. Zobacz ich komentarze odnośnie tego wersetu[1]
  • Zrodzenia – Rozwoju[2]
  • Dnia – Nie o 24 godzinach, lecz o długim określonym okresie czasu, np. jako było za dni [[|Noe|Noego]], lub w dzień sądny itd.[3]
  • Pan Bóg uczynił – Mocą swoją, którą okazał przez Syna Swego[4]

Przypisy

  1. ↑ R-3397:215
  2. ↑ F-38
  3. ↑ A-139
  4. ↑ E-182, E-198

2:5 Wszelką różdżkę polną, przedtem niż była na ziemi; i wszelkie ziele polne, pierwej niż weszło; albowiem nie spuścił jeszcze był dżdżu Pan Bóg na ziemię; i człowieka nie było, któryby sprawował ziemię.

Komentarz

  • Nie spuścił jeszcze deszczu – Ziemia otoczona była wodną powłoką, która oberwała się i spowodowała potop za dni Noego[1]

Przypisy

  1. ↑ F-25

1 Księga Mojżeszowa 2:6 2:7 Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą.

Komentarz

  • Stworzył Pan Bóg człowieka – Tu nie jest powiedziane o człowieku: „Niech ziemia wyda, albo niech woda wyda człowieka”[1]
  • Z prochu ziemi:
    1. Moc Boża działając na elementy ziemi, wytworzyła istotę ludzką, podobnie jak ta sama moc – energia – działając na elementy duchowe stworzyła aniołów i inne istoty[2]
    2. Pierwszy człowiek, z którego powstał cały rodzaj ludzki jest ziemski, drugi człowiek będzie dawcą życia całemu rodzajowi ludzkiemu, sam Pan z nieba przy swym wtórym przyjściu[3]
  • I natchnął – Wyraz hebrajski naphach [H5301], tchnął
  • Dech – Wyraz hebrajski: n'szamah [H5397] znaczy tchnienie, dech, oddech człowieka, siłę żywotną[4]
  • Żywota – Wyraz hebrajski: chaj [H2416] znaczy, żywy, życie, istota żywa[5]
  • I stał się człowiek – Tu nie mówi, że człowiek otrzymał[6]
  • Duszą żywiącą:
    1. Wyraz hebrajski: nephesz [H5315] znaczy, życie, stworzenie osoba, istota obdarzoną czuciem, jak inne stworzenia[7]
    2. Pewien Metodyski kaznodzieja określa duszę, iż jest ona: „bez wnętrza i bez zewnętrza, bez ciała, bez kształtu lub części składowych, których można miliony pomieścić w skorupie orzecha”[8]
    3. Adam był stworzony jako istota śmiertelna, tzn. w stanie, w którym śmierć jest możliwa[9]

Przypisy

  1. ↑ F-39
  2. ↑ E-110, E-105
  3. ↑ E-137, E-152, E-453, E-464
  4. ↑ E-319, E-343
  5. ↑ E-319, E-343
  6. ↑ E-322, E-343
  7. ↑ E-322, E-343
  8. ↑ E-345, E-321
  9. ↑ A-185, E-390, E-408

2:8 Nasadził też był Pan Bóg sad w Eden, na wschód słońca, i postawił tam człowieka, którego był stworzył.

Komentarz

  • Nasadził Pan Bóg sad – Raj, który będzie przywrócony i w którym będzie łotr według danej mu obietnicy (Łuk. 23:43)[1]

Przypisy

  1. ↑ F-668

2:9 I wywiódł Pan Bóg z ziemi wszelkie drzewo wdzięczne na wejrzeniu, i smaczne ku jedzeniu: i drzewo żywota w pośrodku sadu; i drzewo wiadomości dobrego i złego.

Komentarz

  • Wszelkie drzewo – Różnego rodzaju drzewa[1]
  • I drzewo żywota – Które by podtrzymywało doskonałe życie[2]

Przypisy

  1. ↑ A-209
  2. ↑ A-209

1 Księga Mojżeszowa 2:10 2:11 Imię jednej Fyson; ta okrąża wszystką ziemię Hewila, gdzie się rodzi złoto.

Komentarz

Przypisy

  1. ↑ T-18

1 Księga Mojżeszowa 2:12 1 Księga Mojżeszowa 2:13 2:14 Imię zaś rzeki trzeciej Chydekel, ta płynie na wschód słońca ku Asyryi. A rzeka czwarta jest Eufrates.

Komentarz

  • Czwarta jest Eufrates – Symbol rodzaju ludzkiego[1]

Przypisy

  1. ↑ B-209, D-24

1 Księga Mojżeszowa 2:15 1 Księga Mojżeszowa 2:16 2:17 Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz.

Komentarz

  • Jeść z niego nie będziesz – Gdyby Adam i Ewa byli posłuszni Bogu, zakaz jedzenia może byłby zniesiony w swoim czasie[1]
  • Albowiem dnia – Jeden dzień u Pana jest tysiąc lat (2 Piotra 3:8)[2]
  • Którego jeść będziesz umrzesz:
    1. Umierając umrzesz[3]
    2. Fizycznie, moralnie i umysłowo[4]
    3. Tu nie ma wzmianki o żadnej uldze[5]
    4. Ani nie myśli o wiecznych mękach po śmierci[6]
    5. Znaczyło utratę wiecznego życia, jeśli będą nieposłuszni[7]
    6. Pokazuje, że ostatecznie, którzy okażą się w jakikolwiek sposób niedoskonałymi, zostaną wytraceni[8]
    7. Śmierć jest nieprzyjacielem[9]
    8. Czy byłoby sprawiedliwym ze strony Boga potępić istotę, która bardzo mało różni się od zwierzęcia (wg ewolucji)?[10]

Przypisy

  1. ↑ R-3921:13
  2. ↑ F-332
  3. ↑ A-140
  4. ↑ E-400, E-416
  5. ↑ A-154
  6. ↑ F-333
  7. ↑ E-22, E-23
  8. ↑ R-1610:14
  9. ↑ R-1718:326
  10. ↑ R-2835:205

2:18 Rzekł też Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu; uczynię mu pomoc, która by była przy nim.

Komentarz

  • Uczynię mu pomoc – Adam tak dalece był wyższy od wszystkich stworzeń, iż nie miał pomiędzy nimi towarzystwa[1]

Przypisy

  1. ↑ R-3922:14

2:19 A gdy stworzył Pan Bóg z ziemi wszelki zwierz polny, i wszelkie ptactwo niebieskie, tedy je przywiódł do Adama, aby obaczył jakoby je nazwać miał; a jakoby nazwał Adam każdą duszę żywiącą, tak aby było imię jej.

Komentarz

  • Każdą duszę żywiącą – Hebrajski wyraz: nephesz [H5315] znaczy sam, życie stworzenie, osoba. Każda istota obdarzona czuciem jest nazwana duszą[1]

Przypisy

  1. ↑ E-325, E-334, E-348, E-358, E-393

2:20 Tedy dał Adam imiona wszystkiemu bydłu, i ptactwu niebieskiemu, i wszelkiemu zwierzowi polnemu. Lecz Adamowi nie była znaleziona pomoc, która by przy nim była.

Komentarz

  • Adam – W dwóch latach przed upadkiem[1]
  • Dał imiona wszystkiemu bydłu – Doskonały człowiek miał zupełną kontrolę nad wszystkim stworzeniem ziemskim[2]

Przypisy

  1. ↑ C-127
  2. ↑ R-2374:311, R-2375:311

2:21 Tedy przypuścił Pan Bóg twardy sen na Adama, i zasnął; i wyjął jedno żebro jego, i napełnił ciałem miasto niego.

Komentarz

  • Bóg wyjął jedno żebro jego:
    1. W tym zawiera się oddzielenie niektórych zdolności i przymiotów[1]
    2. Wskazuje, że gdy dzieło naprawienia wszystkich rzeczy zostanie dopełnione, wtedy wszyscy ludzie będą takimi jak Adam był pierwotnie[2]
  • Napełnił ciałem – To figuruje, że Kościół, Oblubienica Chrystusowa była uformowana z powodu zadanej rany w Jego boku i jako skutek twardego snu śmierci, która przyszła na naszego Pana[3]

Przypisy

  1. ↑ F-497
  2. ↑ T-101
  3. ↑ R-1387:103, R-1388:103

2:22 I zbudował Pan Bóg z żebra onego, które wyjął z Adama, niewiastę, i przywiódł ją do Adama.

Komentarz

Przypisy

  1. ↑ E-140, E-155

1 Księga Mojżeszowa 2:23 2:24 Przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę swoję, a przyłączy się do żony swojej, i będą jednem ciałem.

Komentarz

  • Przyłączy się do żony swojej – Uczciwe jest małżeństwo między wszystkimi[1]
  • I będą dwoje jednym ciałem – Figura Adama i Ewy wyobrażająca Jezusa i Jego Oblubienicę skończy się, gdy się staną jedno[2]

Przypisy

  1. ↑ S’ 104
  2. ↑ R-1388:104

1 Księga Mojżeszowa 2:25


Szablon:Nawigacja

Źródło: „https://notatkibiblijne.pl/index.php?title=1_Księga_Mojżeszowa_-_rozdział_2&oldid=933”