Księga Joba - rozdział 37
37:1 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego. 37:2 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi. 37:3 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego. 37:4 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy. 37:5 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego. 37:6 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej. 37:7 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje. 37:8 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych. 37:9 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska. 37:10 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem. 37:11 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego. 37:12 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności. 37:13 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże. 37:14 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego? 37:15 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności? 37:16 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa? 37:17 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne? 37:18 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności. 37:19 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty. 37:20 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je. 37:21 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała. 37:22 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi. 37:23 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.