Księga Psalmów - rozdział 77

77:1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. 77:2 Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał. 77:3 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja. 77:4 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela. 77:5 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić. 77:6 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne. 77:7 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc: 77:8 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże? 77:9 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się? 77:10 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela. 77:11 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę. 77:12 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione. 77:13 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił: 77:14 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz? 77:15 Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję. 77:16 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela. 77:17 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści. 77:18 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały. 77:19 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła. 77:20 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. 77:21 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.