List do Hebrajczyków 3:5

3:5 A byłci Mojżesz wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być mówione.

Komentarz

• Mojżesz
  1. Głowa.
  2. Prorok.
  3. Pośrednik przymierza figuralnego, przymierza Zakonu.
  4. Przedstawia czynnik ludzki w Królestwie.
  5. Izrael był reprezentowany w Mojżeszu, za wyjątkiem sytuacji, gdy zaniedbali Przymierza Zakonu, które on ustanowił.
• Był wierny
  1. A nie oszustem.
  2. Wierny sługa poniósł Boże posłannictwo, które zostało mu przekazane.
  3. Prorocy i patriarchowie trzymali się ziemskich obietnic.
  4. "Wierny sługa” oraz „Boży przyjaciel” to najwspanialsze określenia, jakie były wówczas możliwe, ponieważ ludzie utracili podobieństwo synów Bożych, a nie byli jeszcze wówczas odkupieni.
  5. Bóg uważał Abrahama i wszystkich wiernych minionych wieków za klasę sług.
  6. Przymierze Hagar wywiodło pewną liczbę szlachetnych sług.
• Jako sługa
  1. Nigdzie nie znajdziemy odniesienia do Izraelitów jako do synów Bożych. Brak jest bezpośredniego stwierdzenia, że jest On ich ojcem, a oni że są Jego dziećmi.
  2. Żydzi nigdy nie uważali się za synów Bożych. Gdy Jezus oświadczył, że jest Synem Bożym, oburzyli się, nazwali Go bluźniercą i chwycili za kamienie, aby Go ukamienować.
  3. Słudzy należą do domu, lecz nie w takim wyjątkowym znaczeniu jak dzieci.
  4. Właściwą rzeczą jest wydawać sługom przykazania.
  5. Rozkazy były wydawane sługom bez wyjaśnienia co do przyczyn lub innych okoliczności.
  6. Żydzi mieli obietnicę doczesnych błogosławieństw jako nagrody za wierność, natomiast Chrześcijanie mają obietnicę duchowych błogosławieństw przy doczesnych przeciwnościach.
  7. Lojalność starożytnych świętych względem Boga i sprawiedliwości będzie obficie wynagrodzona,

lecz będzie to ziemskie błogosławieństwo w raju, jaki zostanie ustanowiony na ziemi. R5772:3 Warunki wysokiego powołania nie są określone w Starym Testamencie. F86 Żydzi, którzy nie byli wierni, nie byli nawet sługami. R5310:3; A145 W całym domu jego – Domu sług. R5859:1, 5838:1, 5250:2, 2071:3, 1389:2, 435:3; A145; F177; NS626:6 Cielesny Izrael, rodzina sług. B204 Izrael cielesny. R2405:3, 3476:2, 505:4*, 175:2 Dom żydowski. R1457:1, 600:1 Dom obrazowy, dom sług. Pokłosie Żniwa 114:4 Pokolenie lewickie. R4537:2 Od Mojżesza do Jana Chrzciciela trwał dom sług pod wodzą Mojżesza. R5682:4, 5613:1, 5582:6, 5405:2, 1389:2, 219:1 Wierni zwycięzcy, którzy poprzedzali epokę chrześcijańską. A145 Mojżesz przekazał temu „domowi” Boskie prawo, którego przestrzeganie miało zapewnić im błogosławieństwo i udział w Boskiej służbie. R5003:3 Aaron, niżsi kapłani oraz lewici pomagali Mojżeszowi – byli jego sługami i działali pod jego kierownictwem w toku pośredniczenia przy różnych usługach przy okazji zaspokajania sprawiedliwości. R4537:2, 714:4 Prorocy należą do poprzedniego domu sług. R4958:2, 5775:2, 1389:2 Każdy Żyd był uważany za członka domu Mojżesza, związanego z nim aż do śmierci, potrzebującego jedynie pokuty, aby zostać przeniesionym w Chrystusa, którego Mojżesz wyobrażał. F432; R3712:4; NS662:3 Wybrani z cielesnego Izraela pod koniec wieku Żydowskiego mieli możliwość wejść do wyższej dyspensacji – przejść z domu sług do domu synów. F177; NS626:5; PD58/70 Aby świadczyć – Członkowie domu cielesnego byli godnymi czci sługami domu duchowego, głównie przez to, że w nieświadomy sposób przez swe ceremonie dostarczyli ilustracji rzeczy duchowych, aby obdarzyć w ten sposób wielkim błogosławieństwem i światłem dom synów. B205