1 Księga Mojżeszowa - rozdział 32

Z Notatki Biblijne
Wersja z dnia 22:24, 5 sie 2015 autorstwa Łukasz (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Nawigacja 1 Księga Mojżeszowa 32:1 1 Księga Mojżeszowa 32:2 1 Księga Mojżeszowa 32:3 1 Księga Mojżeszowa 32:4 1 Księga Mojżeszowa 32:5 1 Księga Mojżeszowa 32:6 32:7 I zląkł się Jakób bardzo a strwożył się; i rozdzielił lud, który z nim był, i owce, i woły, i wielbłądy, na dwa hufce;

Komentarz

Przypisy

  1. R-3970:105, R-3971:105

1 Księga Mojżeszowa 32:8 32:9 I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze.

Komentarz

  • I rzekł Jakub – Pierwsza modlitwa, jaka jest zanotowana w Piśmie Św.  Doskonały wzór modlitwy na podobieństwo Modlitwy Pańskiej, w której jest adoracja Wszechmocnemu Bogu, gdzie wyrażona jest pokora i uniżenie przed Jego majestatem, a zarazem przedstawienie prośby o Boską opiekę, ochronę i powtórzenie Boskiej obietnicy, jako podstawa wiary i nadziei[1]

Przypisy

  1. R-3969:103

32:10 Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce.

Komentarz

  • O lasce mojej – Bez żadnej posiadłości[1]
  • Przeszedłem Jordan – Uciekając z domu[2]
  • A teraz mam dwa hufce – Dwa wielkie obozy[3]

Przypisy

  1. R-3969:103
  2. R-2865:270
  3. R-3969:103

32:11 Wyrwij mię proszę z ręki brata mego, z ręki Ezawa; boć się go boję, by snać przyszedłszy nie zabił mię, i matki z synami.

Komentarz

Przypisy

  1. D-14, F-172

1 Księga Mojżeszowa 32:12 32:13 I przenocował tam onej nocy, i wziął z tego, co miał przy ręku, upominek dla Ezawa, brata swego.

Komentarz

  • Upominek dla EzawaJakub nie tylko, że się modlił, ale wszystkie sprawy tak sporządził, aby gotowym w razie gdyby okazały się jakieś trudności[1]
  • Brata swego – Pomimo, że pozostawił mu wielki majątek, jaki przypadał na niego z powodu prawa pierworodztwa. My nie mamy być wymagającymi sprawiedliwości aż do ostatniego pieniążka w ziemskich rzeczach[2]

Przypisy

  1. R-3969:104, R-3970:104
  2. R-2865:270, R-2866:270

1 Księga Mojżeszowa 32:14 1 Księga Mojżeszowa 32:15 1 Księga Mojżeszowa 32:16 1 Księga Mojżeszowa 32:17 1 Księga Mojżeszowa 32:18 1 Księga Mojżeszowa 32:19 1 Księga Mojżeszowa 32:20 1 Księga Mojżeszowa 32:21 1 Księga Mojżeszowa 32:22 1 Księga Mojżeszowa 32:23 32:24 A tylko sam Jakób został.

Komentarz

Przypisy

  1. F-172
  2. R-3969:104, R-3970:104

32:25 A oto, biedził się z nim mąż aż do wejścia zorzy; który widząc, że go nie mógł przemóc, uderzył Jakóba w staw biodry jego, i wytrąciła się z stawu biodra Jakóbowa, gdy się z nim mocował.

Komentarz

  • A oto mążAnioł w postaci człowieka[1]
  • Biedził się z nim:
    1. Żądane błogosławieństwo nie było mu udzielone, dopóki nie odczuł wielkiej tego potrzeby, więc wołał aż otrzymał[2]
    2. Bóg chce abyśmy usilnie starali się o wejście do Królestwa[3]
  • Wytrąciło się ze stawu biodro – Prawdopodobnie tak pozostało do końca życia na pamiątkę, że wszystko, co posiada otrzymał od Boga, jako dowód Jego błogosławieństwa[4]

Przypisy

  1. R-3969:104, R-3970:104
  2. R-3969:104, R-3970
  3. R-1634:92
  4. R-2866:271

32:26 I rzekł: Puść mię, bo już wschodzi zorza. I odpowiedział: Nie puszczę cię, aż mi będziesz błogosławił.

Komentarz

  • Nie puszczę cię:
    1. Reprezentuje naród Żydowski w czasie, gdy Pan Bóg wyleje ducha łaski i modlitw (Zach. 12:10)[1]
    2. Iż się zawsze potrzeba modlić, a nie ustawać (Łuk. 18:1)[2]
  • Aż mi będziesz błogosławił – Nasze modlitwy powinny być prośbą o Boskie błogosławieństwo, a nie o rzeczy ziemskie[3]

Przypisy

  1. R-3970:105, R-3971:105
  2. R-2865:270
  3. R-2866:274

1 Księga Mojżeszowa 32:27 32:28 I rzekł: Nie będzie nazywane więcej imię twoje Jakób, ale Izrael; boś sobie mężnie poczynał z Bogiem, i z ludźmi, i przemogłeś.

Komentarz

  • Lecz Izrael – Wyraz hebrajski: Jiss’ra’el [H3478] znaczy: Bóg zwycięża, możny u Boga; drugie imię Jakuba nadane mu przez Boga po walce z aniołem w Penuel, bo mężnie sobie poczynał, walczył mężnie – ssarah [H8280][1]

Przypisy

  1. R-2866:271

32:29 I spytał Jakób mówiąc: Oznajmij mi proszę imię twoje; a on odpowiedział: Czemu się pytasz o imieniu mojem? I tamże mu błogosławił.

Komentarz

  • Czemu pytasz o imię mojeAnioł nie życzył sobie objawiać swojego imienia, ale życzeniem jego było, aby oddał chwałę Bogu[1]
  • Tamże mu błogosławił – Najtrudniejsze chwile w życiu Jakuba były wtedy, gdy Pan Bóg objawił mu swą łaskę[2]

Przypisy

  1. R-2787:105
  2. R-1634:93, R-1635:93

1 Księga Mojżeszowa 32:30 1 Księga Mojżeszowa 32:31 1 Księga Mojżeszowa 32:32


Szablon:Nawigacja