Księga Joba - rozdział 27

27:1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł: 27:2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej: 27:3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich, 27:4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady. 27:5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej. 27:6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw. 27:7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik. 27:8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego. 27:9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie? 27:10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas? 27:11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję. 27:12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie? 27:13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą. 27:14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba. 27:15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały; 27:16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota: 27:17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie. 27:18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi. 27:19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz. 27:20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher. 27:21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego. 27:22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie. 27:23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.