Księga Joba - rozdział 36
36:1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:
36:2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
36:3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
36:4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
36:5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
36:6 Nie żywi niepobożnego,a u sądu ubogim dopomaga.
36:7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
36:8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
36:9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
36:10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
36:11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
36:12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
36:13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
36:14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
36:15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
36:16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
36:17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
36:18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
36:19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
36:20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
36:21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
36:22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
36:23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
36:24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
36:25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
36:26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
36:27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
36:28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
36:29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
36:30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
36:31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
36:32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
36:33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
36:34 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.