Ewangelia św. Mateusza 24:39

24:39 I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie: tak będzie i przyjście Syna człowieczego.

Komentarz

• I nie spostrzegli się
  1. Nie mieli świadomości, że nadchodzi burza, nie wierzyli także świadectwu Noego.
  2. Podobnie rzecz się będzie miała we wczesnej fazie Dnia Pańskiego, gdy świat nie będzie dawał wiary zdankom jego obecności i zbliżającego się ucisku.
  3. Pod koniec tego wieku tylko lud Pański będzie sobie zdawał sprawę z obecności Chrystusa i zbliżającego się [ucisk|ucisku]].
  4. Najwidoczniej nic nie wskazywało na to, że coś niezwykłego ma się wydarzyć.
  5. Nie odczytują oni we właściwy sposób szybko następujących znaków i zmian, jakie się zbliżają, są zbyt zajęci, aby rozważyć te świadectwa w należyty sposób; naśmiewając się tylko.
  6. Świat nigdy nie zostanie zupełnie nawrócony na chrześcijaństwo za pomocą istniejących środków, przed końcem obecnej dyspensacji.
  7. Znaki czasu nie będą miały miejsca w zewnętrznym stanie świata.
  8. I mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia. – 2 Piotra 3:4
  9. Jakże zatem w inny sposób Kościół ma być świadomy jego obecności, jak nie za pośrednictwem znaku.
  10. Podczas głoszenia powinniśmy najpierw mówić o doktrynie restytucji, czyli o celu obecności; następnie o sposobie; a na końcu o jej czasie, nie wspominając o niej nikomu, o ile nie zauważymy, że ma uszy chętne do słuchania.
• Że nastał potop
  1. W przeciwieństwie do nauk wielu nowoczesnych teologów.
  2. Chociaż nie będzie już nigdy kolejnego potopu, który by zniszczył ziemię (1 Mojż. 9:11), to jednak Pismo Święte mówi, że cała ziemia będzie pożarta ogniem Bożej żarliwości. (Sof. 3:8)
  3. Zaznaczając koniec pierwszej dyspensacji, tak jak kataklizm wielkiego ucisku, anarchii, symbolicznie nazywany „ogniem”, zaznaczy koniec obecnej dyspensacji.
  4. Podobnie i w czasie Jego drugiej obecności, niepokojony zamieszaniem i uciskiem epiphania, apokalupsis Króla objawiającym się wylaniem ostatnich siedmiu plag.
  5. Wiedzieli, kiedy nadszedł potop, będą także wiedzieli, kiedy ujrzy go wszelkie oko.
• I zmiótł wszystkich
  1. Potop był tylko szybkim sposobem wykonania wyroku, jaki zapadł odnośnie całego rodzaju 16 stuleci wcześniej.
  2. Topiąc wszystkich ludzi, z wyjątkiem rodziny Noego; w pozaobrazie, niszcząc symbolicznym ogniem wszystkich, za wyjątkiem ludu Bożego – w wielkim ucisku Dnia Pańskiego.
  3. Może to wskazywać na wielką katastrofę, porównywalną do potopu, która miałaby się wydarzyć pod koniec Wieku Ewangelii.
  4. Katastrofą tą będzie anarchia.
• Tak będzie
  1. Podobna niewiara i nieznajomość.
  2. Z tego stwierdzenia możemy wnioskować, że świat będzie daleki od nawrócenia przy przyjściu Chrystusa i że będzie przykładał niewielką uwagę do nauk Mistrza.
  3. Podobnie i dzisiaj, teolodzy i uczeni w pismach, trwający w ustawicznej modlitwie i wyznający swą wiarę, są ślepi na fakt, że żyjemy obecnie „w dniach Syna Człowieczego”.
• Z przyjściem
  1. Z greckiego parousia, obecność; odnośnie kogoś, kto już nadszedł.