Księga Daniela 12:2
12:2 A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohańbienie i na wzgardę wieczną.
Komentarz
- Ku żywotowi – Wiecznie trwałemu w całej pełni doskonałym [4].
- A drudzy – Licząc w to Aleksandrów, Napoleonów, Neronów, Cezarów, papieży itp. [5].
- Na pohańbienie – Z którego jednak będą mogli powstać przez usiłowanie dojścia do restytucji, która będzie w procesie rozwoju [6].
- Wzgardę wieczną :
- Najpierw, gdy wzgardzą sobą, przekonawszy się o swym upadłym stanie; umysłowym i fizycznym [7].
- Wzgarda trwająca tak długo, dokąd niedoskonałość będzie trwać [8].
- Wyraz hebrajski: ^olam [H5769] przetłumaczony długo trwały, wieczny, nieokreślona wieczność albo do uzupełnienia [9].
- [10].