Ewangelia św. Łukasza 4:1
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
4:1 A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu, i pędzony jest od Ducha na puszczą.
Komentarz
- Jezus – Nie był Bogiem, Jahwe, bo Bóg nie może być kuszony w złem, a sam nikogo nie kusi – Jak. 1:13[1]
- Będąc pełen – Bo nie pod miarą daje Mu Bóg ducha – Jan 3:34[2]
- Ducha Świętego – Od czasu chrztu, a nie przedtem[3]
- Wrócił od Jordanu – Należy zauważyć, że szczególne doświadczenia nastąpiły zaraz po ofiarowaniu się Jezusa[4]
- Pędzony jest' – Nie powinniśmy nigdy dobrowolnie wystawiać się na pokusy, lecz znając swoje słabości powinno się ich unikać[5]
- Od ducha – Swego własnego ducha, od własnego nowego umysłu. W ten sposób i my otrzymujemy nowy zmysł jako skutek naszego ofiarowania się Bogu, a który prowadzi nas i wystawia na różne próby, doświadczenia i trudności[6]
- Na puszczę – Z dala od przyjaciół, znajomych i wszystkiego, co mogłoby Mu przeszkodzić w badaniu Słowa Bożego, zachowanego w doskonałej pamięci, a teraz zupełnie zrozumiałe przez moc ducha. Cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są z ducha Bożego – 1 Kor. 2:14[7]