List do Hebrajczyków 1:2
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
1:2 W te dni ostateczne mówił nam przez Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił.
Komentarz
- Przemówił do nas – Z tym samym autorytetem, jaki był przypisany pismom Starego Testamentu[1]
- Przez Syna:
- W sposób inny, niż przemawiał w dawnych czasach[2]
- Nasz Pan Jezus i jego świadectwo były kolejnym przejawem tego wielkiego Bożego Planu[3]
- Syn oświadczył, że ci, którzy przyjęli apostołów, przyjęli również i Jego (Mat. 10:40)[4]
- Bóg zamknął kanon swego objawienia przemawiając do nas przez swego Syna i apostołów[5]
- Dziedzicem wszechrzeczy:
- Obiecanym[6]
- Nie „człowiek Jezus”, ale „nowe stworzenie” Jezus, które stało się dziedzicem wszystkich rzeczy[7]
- Jako dziedzic wszechrzeczy będzie On przedstawicielem Ojca na całą wieczność[8]
- Stał się On dziedzicem wszystkich łaskawych obietnic Bożego Słowa[9]
- Pan Jezus jest dziedzicem i to jedynym dziedzicem, w ramach przymierza zobrazowanego w Sarze, który umarł, zanim oblubienica Izaaka została powołana[10]
- Ci, którzy są Chrystusowi, są dziedzicami wraz z Nim[11]
- Wszyscy ludzie powinni czcić Syna – nie jako Ojca, lecz jako bezpośredniego przedstawiciela Ojca[12]
- Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim – Psalm 17:15, Będziemy do niego podobni – 1 Jana 3:2[13]
- Prawdopodobnie łącznie z wielkimi działami po Wieku Tysiąclecia[14]
- Przez którego – Przed objawieniem się w ciele[15]
- Wszechświat – Z greckiego słowa aion, oznaczającego wieki[16][17]