Księga Psalmów - rozdział 105
105:1 Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
105:2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
105:3 Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
105:4 Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
105:5 Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
105:6 Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
105:7 Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
105:8 Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
105:9 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
105:10 Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
105:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
105:12 Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
105:13 Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
105:14 Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
105:15 Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
105:16 Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
105:17 Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
105:18 Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
105:19 Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
105:20 Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
105:21 Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
105:22 Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
105:23 Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
105:24 Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
105:25 Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
105:26 Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
105:27 Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
105:28 Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
105:29 Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
105:30 Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
105:31 Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
105:32 Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
105:33 Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
105:34 Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
105:35 I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
105:36 Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
105:37 Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
105:38 Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
105:39 Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
105:40 Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
105:41 Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
105:42 Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
105:43 Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
105:44 I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
105:45 Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.