Ewangelia św. Mateusza 6:9
6:9 Wy tedy tak się módlcie; Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje;
Komentarz
- A wy tak
- Nie jak forma do powtarzania, ale jedynie jako przykład, w jaki sposób układać nasze modlitwy.[1]
- W duchu pochwalnym, oddającym cześć.[2]
- Lecz niekoniecznie w tych słowach.[3]
- Zauważmy jej zwięzłość, prostotę, bezpośredniość i uporządkowanie.[4]
- Porządek modlitwy jest piękny – głównym motywem jest oddanie chwały Bogu oraz realizacja Boskiego planu, następnie fizyczne potrzeby.[5]
- W tzw. „modlitwie Pańskiej” mamy siedem próśb.[6]
- Się módlcie
- Wy, którzy jesteście synami, a nie dziećmi gniewu Szablon:Efez. lub których ojcem jest diabeł Jan 8:44 [7]
- Z modlitwy płynie wielkie błogosławieństwo; zostaliśmy tak stworzeni, że oddawanie chwały Bogu i pragnienie modlitwy należą do najwyższych wartości naszej natury.[8]
- Nie tylko że powinniśmy mieć określone pory modlitwy, ale powinniśmy mieć ducha modlitwy we wszelkich sprawach naszego życia.[9]
- Modlitwa jest przywilejem. Jezus nie nakazał swym uczniom, aby się modlili ani nawet nie przekazał im formy modlitwy, dopóki go o to nie poprosili.[10]
Zauważmy, iż Jezus nigdy nie nauczał tłumów, jak mają się modlić ani nie wskazywał, że powinny to czynić – pomimo tego, iż tłumy, z którymi miał do czynienia, to był nominalny lud Boży. R3805:2 Pan nie powiedział, w jaki sposób ma się modlić świat. R5021:3 Dzieci w szkole nie powinny być uczone powtarzania „modlitwy Pańskiej”. R2023:6 Ojcze nasz – Uczucie prawdziwego ojca dla swego dziecka, jedno z najcenniejszych na świecie, jest użyte dla zilustrowania stosunku Bożych poświęconych do Stworzyciela. R3352:1 „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego”. (Jan. 1:12) R3352:1 Tylko poświęceni, spłodzeni z ducha, mogą zwracać się do Boga „Ojcze Nasz”. CR421:1, 499:5, R5022:1, 5833:5, 5834:4,5 Uważamy, iż dzieci osób wierzących oraz usprawiedliwieni tymczasowo, którzy się jeszcze nie poświęcili, mają prawo zwracać się do Odkupiciela w modlitwie. R3806:3, F681:3 Słowo „nasz” wskazuje na to, iż istnieją również inne dzieci, adoptowane do Bożej rodziny. R3805:5 Kiedy Jezus był na ziemi w ciele, apostołowie byli dopiero „przyszłymi” synami. R5834:4 Żaden Żyd w tamtych czasach nie zrobił użytku z tego wyrażenia, byli bowiem oni domem sług. R5683:6, 3352:1 Modlitwa ta upewniła apostołów, iż pomimo tego, że byli Żydami, to jednak Bóg uznawał ich już za synów, a nie za sługi. R3352:1 Wielki Bóg Jehowa jest źródłem życia. Wszelkie życie pochodzi tylko z niego. CR498:1 Możemy uważać samych siebie, iż z Boskiego punktu widzenia, za przywróconych (poprzez wiarę w Chrystusa) do początkowej pozycji jako synów Bożych. R1864:6 Z faktu tego wynika: 1) wiara w byt Boski, 2) zdanie sobie sprawy z własnej zależności od Niego, 3) wiara w pojednanie poprzez Odkupiciela, 4) zdanie sobie sprawy z tego, że teraz Bóg przyjmuje daną jednostkę za syna. R3805:3 Wskazuje to na fakt, że przychodzący do Boga czyni to na warunkach bliskiej znajomości z wielkim Stworzycielem wszechświata tak, że jest przyjmowany do Boskiej obecności i serca. R3805:3 Nie wskazuje to na ojcostwo Boga w stosunku do całego rodzaju ludzkiego. R2252:6 Modlitwa celnika, zaaprobowana przez naszego Pana, nie zawierała odniesień do Boga w rodzaju „Ojcze”, ale „Boże” – „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu”. (Łuk. 18:13) R2251:3 Mieli oni pokazać swoją wiarę poprzez nazywanie siebie samych synami Bożymi, ale w rzeczywistości nie mówili o sobie w ten sposób. R5219:2 Niektórzy ludzie używają słów „Ojcze Nasz” lub „Boże nasz”, lub „Ojcze Niebieski” częściej, niż jest to właściwe. Wydaje się, iż byłoby lepiej, gdyby unikali oni tych powtórzeń. R5020:4, Q539:6 Któryś jest w niebie - Tak jak niebo jest wyżej nad ziemię, tak też mają się Boskie zamiary w stosunku do naszych dróg i idei, dlatego w każdym przypadku to one powinny być preferowane. R3805:6 Święć się imię twoje – Najpierw liczy się wola Boża i oddanie mu czci, jako wyższe nad własne i jakiekolwiek inne interesy. R3352:3 Oddawanie chwały Bogu powinno być pierwszym celem w naszych myślach, jednakże traci tę pozycję w ciągu całego naszego dnia, nawet wśród prawdziwego ludu Bożego. R3352:2, 4560:4, 5624:5 Wyraża to uwielbienie, oddanie chwały Boskiej dobroci i wielkości oraz związaną z tym cześć. R3352:2 Wielkie imię Boże winno być święcone przez wszystkich, również przez tych, którzy do niego przychodzą. R4560:4 Czczone, uwielbiane. Boskie imię wyraża Jego charakter, Jego Królestwo i osobowość. R5022:2 Głęboka cześć dla wspaniałego charakteru i przymiotów Boga. R1864:6 Jego imię przedstawia wszystko to, co sprawiedliwe, mądre i kochające. R3806:4