Ewangelia św. Mateusza 6:12

6:12 I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;

Komentarz

• I odpuść nam nasze winy

  Nasze przewinienia.

  Nie grzechy Adamowe, lecz osobiste przekroczenia prawa.

  Bóg nie przebaczył grzechu pierwotnego, ale zesłał Odkupiciela.

  Nasze grzechy, które popełniamy po tym, jak stajemy się Nowym Stworzeniem w Chrystusie.

  Niedostatki, niedoskonałości, itp., które wychodzą na jaw, gdy nie wypełniamy do końca woli Pańskiej, mimo iż wiemy, jak mamy to czynić, wina którą ponosimy proporcjonalnie do stanu wiedzy, jaką posiadamy.

  Prosić Pana o przebaczenie win oznacza, iż w sercu sprzeciwiamy się grzechowi.

  Prośba ta wskazuje na to, że szata sprawiedliwości Chrystusowej, jaka została nam dana, została splamiona lub skalana, a naszym pragnieniem jest ją oczyścić.

  Czyniąc tak, uczymy się:

  1. pamiętać o naszych wadach,
  2. pamiętać o naszej zależności od zasługi naszego Zbawiciela,
  3. być miłosiernymi, współczującymi i hojnymi dla naszych dłużników.

  Musimy starać się zminimalizować te grzechy, aby być tak wiernymi, iż z dnia na dzień ich liczba będzie się zmniejszać.

  Boskie miłosierdzie chętnie przebacza winę wywołaną nieumyślnymi grzechami.

• Jak i my odpuszczamy

  Podstawą wszelkich zasad chrześcijańskich jest miłość, współczucie i przebaczanie przewinień innych. Nie mamy jednak okazywać przebaczenia, dopóki ktoś o to przebaczenie nie poprosi, ale jednak powinniśmy być w nastawieniu do udzielenia tego przebaczenia w każdej chwili.

  Niech każdy chrześcijanin przystępujący do tronu łaski codziennie sprawdza swe serce, czy przebaczył tym, którzy są u niego zadłużeni.

  Tylko miłosierni dostąpią miłosierdzia, tylko tym, którzy wybaczają, będzie wybaczone.

  Celem jest uczynienie naszych serc i umysłów bardziej łagodnymi, miękkimi, bardziej przebaczającymi w stosunku do wszystkich, z którymi mamy do czynienia.

  Tak jak i my nie jesteśmy doskonali i nie potrafimy dochować Boskiego prawa, tak i inni nie są doskonali.

  Gdy zrozumiemy tę zasadę, wpłynie ona nie tylko na łagodność i szczodrość myśli syna Bożego, lecz również na słowa i uczynki.

  Nie oznacza to, iż nie powinniśmy zwracać uwagi na występki innych przeciwko nam samym, że nie powinniśmy rozpoznawać przewinień.

  Jeżeli w sercu gromadzimy pretensje i obrazę na innych, nie dostąpimy przebaczenia.

  Stopień podobieństwa do Pana pod względem miłości można rozpoznać po stopniu miłosierdzia i szczodrości myśli, słów i uczynków w stosunku do współbraci.

• Naszym winowajcom

  Tym, którzy grzeszą przeciwko nam.

  Nie chodzi tu o przebaczanie długów finansowych i zrujnowanie naszego konta bankowego, chyba, że dłużnik choć chce, nie jest w stanie zapłacić i prosi o umorzenie swojego zobowiązania.